165

Κυριακή ΙΖ' Ματθαίου

Εκτυπώσιμη μορφή

Διδαχή τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Ὁ ἀβάστακτος πόνος γιά τήν ἀρρώστεια τοῦ παιδιοῦ της, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, ἔκανε τή δυστυχισμένη Μητέρα νά πάρει τούς δρόμους μακρυά ἀπό τό χωριό της πρός ἀναζήτηση τῆς τελευταίας της ἐλπίδος, τοῦ Ἰη­σοῦ. Τόν συνάντησε στά μέρη Τύρου καί Σιδῶνος καί μόλις ἀτένισε τήν φιλεύσπλαχνη μορφή Του ἔβγαλε σπαρακτικές φωνές καί κραυγές πόνου: «Ἐ­λέησόν με Κύριε, υἱέ Δαβίδ, ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμο­νί­ζε­ται». Τόν παρακαλεῖ μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς της. Δέν ἀντέχει ἄλλο νά βλέπει τό κορίτσι της νά τυραννεῖται ἀπό τό δαιμόνιο. Εἶχε γυρίσει ὅλους τούς για­τρούς, εἶχε ξοδέψει ὅλη της τήν περιουσία μά κανείς δέν μπόρεσε νά τήν βοηθήσει. Ἀπο­γοη­τευμένη ἀπό τίς ἐγκό­σμιες δυνάμεις καταφεύγει στόν Ἰη­σοῦ μέ τήν βεβαιότητα, ὅτι μόνο Ἐ­κεῖνος μπορεῖ νά τήν θεραπεύσει.

Ὁ Ἰησοῦς ὅμως σιωπᾶ. Προσποιεῖται τόν ἀδιάφορο. Δέν τῆς δίδει καμμιά σημασία. Ἐκείνη ὅμως τρέχει πίσω του καί φωνάζει μέχρι τέτοιου σημείου, ὥστε οἱ μαθηταί βλέποντας τή σιωπή τοῦ Ἰησοῦ καί νομίζοντας ὅτι προέρχεται ἀπό περιφρόνηση καί ἀδιαφορία πρός τήν ἐνοχλητική γυ­ναί­κα, τήν ἐπιτιμοῦν, τήν ἐμποδίζουν νά τόν πλησιάσει καί μή μπορώντας νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τήν πεισματική ἐπιμονή της καταφεύγουν στόν ἴδιο τόν Ἰησοῦ καί τοῦ λέγουν: «ἀπόλυσον αὐτήν ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν». Δέν μποροῦσαν οἱ ἁπλοϊκοί μαθηταί νά καταλάβουν τή σιωπή Του. Καί ὁ Ἰη­­σοῦς στήν ὀρμητική πίστη τῆς Χαναναίας γίνεται πιό σκληρός. Δο­κι­μά­ζει τήν ἀντοχή της. Τήν ξεχωρίζει ἀπό τούς Ἰουδαίους χρησιμοποιώντας τό ἴδιο τό ἐπιχείρημα τῶν Ἰουδαίων. «Οὐκ ἀπεστάλην εἰ μή εἰς τά πρόβατα τά ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ». Ἐκείνη δέν προσβάλλεται, γονατίζει πιό βα­θειά, τόν προσκυνεῖ καί ἀναγνωρίζουσα τήν ἀδυναμία τῆς ψυχῆς της τόν πα­ρα­καλεῖ νά τή βοηθήσει. Ὁ Ἰησοῦς συνεχίζει νά τηρεῖ σκληρή στάση ἀ­πέ­­ναντί της. Τήν ταπεινώνει. Τήν ὀνομάζει σκυλί. Ἐκείνη παρα­δε­χε­ται ὅτι δέν εἶναι ἀπό τόν ἐκλεκτό λαό τοῦ Θεοῦ, καί διακηρύττει ὅτι εἶναι ἕνα σκυλί, ἀλλά σκυλί στό σπίτι τοῦ Θεοῦ πού ἔχει δικαίωμα νά τρώει τά ψί­χου­λα πού πέφτουν ἀπό τό τραπέζι τοῦ κυρίου της. Τότε ὁ Ἰησοῦς συγκι­νη­μένος ἀπό τήν ταπείνωση καί τήν ἐπιμονή της διακόπτει τή σκληρή συ­μπε­ριφορά του καί ἀναφωνεῖ: «Ὦ γῦναι μεγάλη σου ἡ πί­στις! Γενηθήτω σοι ὡς θέλεις». Καί ὅπως καταλήγει ὁ ἱερός Εὐαγγε­λι­στής ἀμέσως θερα­πεύ­θηκε ἡ θυγατέρα της.

Ἡ σημερινή Χαναναία τοῦ Εὐαγγελίου μᾶς διδάσκει τρόπο προ­σευ­χῆς. Ἐκθέτει στόν ἰατρό τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων τό πρόβλημά της καί πα­ρακαλεῖ νά τήν ἐλεήσει. Δέν ζητεῖ τή θεραπεία τῆς κόρης της. Ζητεῖ τό ἔλεος καί τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, στή δοκιμα­σία της. Ἔτσι πρέπει νά προ­σεύ­χεται κάθε χριστιανός. Ν΄ ἀφήνει τόν ἑαυτό του στήν πρόνοια τοῦ Θε­οῦ καί νά λέγει: «Κύριε ὡς οἶδας καί ὡς θέλεις ἐλέησόν με». Μέ τήν προ­σευ­χή αὐτή ζητᾶ ὁ ἄνθρωπος νά τοῦ γίνει ὅ,τι κρίνει ὠφέλιμο ὁ Θεός. Ὅ­ταν στήν ὥρα τῶν δοκιμασιῶν μας λέμε: «Κύριε γενηθήτω τό θέλημά σου» πο­λύ σύντομα θ΄ ἀκούσουμε ἀπό τόν ἴδιο τό Θεό: «γενηθήτω σοι ὡς θέ­λεις».

Ἡ ταπείνωση τῆς πονεμένης Μητέρας εἶναι ἀξιοθαύμαστη. Εἶναι ἀπόρ­­ροια τῆς ἀγάπης πρός τό παιδί της. Ἔτσι κάθε Μάνα ταπεινώνεται καί ἐξευτελίζεται ἀκόμα προκειμένου νά πετύχει τήν εὐτυχία τοῦ παιδιοῦ της. Προσευχή πού γίνεται χωρίς ταπείνωση εἶναι ἀνώφελη καί γίνεται πρό­­­ξε­νος ἐπάρσεως, ὅπως στόν Φαρισαῖο. Μόνο ἡ τελωνική προσευχή δι­καιώ­­νει καί σώζει τόν ἄνθρωπο.

Στήν προσευχή τῆς Χαναναίας ὁ Ἰησοῦς σιωποῦσε. Ἐδοκίμαζε τήν πί­στη της. Κι ἄλλες φορές σέ ἱκετευτικές κραυγές ὁ Θεός σιω­ποῦ­σε. Στίς πο­λύχρονες προσευχές τοῦ Ζαχαρία καί τῆς Ἐλισάβετ, τοῦ Ἰωακείμ καί τῆς Ἄν­νας ὁ Θεός σιωποῦσε. Στίς ἀγωνιώδεις ἱκε­σίες τῆς διωκόμενης Ἐκ­κλη­σίας ὁ Χριστός σιωποῦσε. Μέ τή σιγή του προε­τοίμαζε τόν θρίαμβο τῆς δυνάμεώς του. Καί ὅπως τή σιγή τοῦ τά­φου διεδέχθη ὁ θρίαμβος τῆς Ἀ­να­στά­σεως ἔτσι καί κάθε περίοδο σιω­πῆς του διαδέχεται μιά λαμπρή περίο­δος δόξης καί μεγαλείου. Μή ἀδημονοῦμε στίς αἰτήσεις μας πρός τό Θεό. Ὅ­ταν ἔλθει ἡ ὥρα ὁ Θεός θά μιλήσει.

Ἐμεῖς ὅμως ε{ιμαστε βιαστικοί καί ἀνυπόμονοι. Θέλουμε νά μᾶς ἀ­πα­ντήσει ἀμέσως ὁ Θεός. Κι ἄν περάσει λίγος χρόνος σιωπῆς Του τόν ἐγκα­ταλείπουμε καί ἀναζητᾶμε ἄλλους τρόπους θεραπείας τῆς ἀνάγκης μας.

Ἀδελφοί μου,

Ὁ καθημερινός ἀγώνας μέ τόν πόνο γιά κάθε ἀνθρωπο εἶναι μεγά­λο μαρ­τύριο. Στή μάχη αὐτή πολλές φορές γονατίζουμε. Ε{ιμα­στε ἀδύναμοι καί πνευ­ματικά ἀσθενικοί. Δέν θά πρέπει ὅμως νά ἀπογοητευόμαστε ἀπό τήν ὁρ­μή τῆς καταιγίδας. Ἔχουμε τή δύναμη τῆς προσευχῆς. Ἀς ἀφεθοῦμε στά χέρια τοῦ Θεοῦ κι ἄς ἀκολουθή­σου­με τό δρόμο πού ἡ Ἐκκλησία μᾶς ὑ­πο­δεικνύει μέ τό στόμα τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου: «Ταπεινώθητε οὖν ὑπό τήν κραταιάν χεῖρα τοῦ Θεοῦ, ἵνα ὑμᾶς ὑψώσῃ ἐν καιρῷ, πᾶσαν τήν μέρι­μναν ὑμῶν ἐπιρρίψαντες ἐπ΄ αὐτόν, ὅτι αὐτῷ μέλει περί ὑμῶν, νήψατε, γρη­γο­­ρήσατε ... ὁ δέ Θεός πάσης χάριτος στηρίξει, σθενώσει, θεμελιώσει ὑμᾶς ...»

 

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Επικοινωνήστε μαζί μας στο+22310 50552-3
Στείλτε μας email στο
 

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΑ ΔΕΛΤΙΑ

Ενημερωθείτε για τα τελευταία νέα της Ι.Μ. Φθιώτιδος μέσα από την ηλεκτρονική σας διεύθυνση...