Εξάμηνο Μνημόσυνο Γέροντος Φωτίου, Πνευματικού της Ιεράς Μονής Δαμάστας

Ιερό Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Γέροντος Φωτίου, Πνευματικού της Ιεράς Μονής Δαμάστας, με τη συμπλήρωση έξι μηνών από την εκδημία του, ετέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Νικόλαος, το Σάββατο 2 Νοεμβρίου.

Του ιερού μνημοσύνου προηγήθηκε Θεία Λειτουργία στο ιστορικό Καθολικό της Ιεράς Μονής, στην οποία χοροστάτησε και ωμίλησε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας.  Στη Θεία Λειτουργία και το ιερό Μνημόσυνο έψαλε Βυζαντινός χορός υπό την διεύθυνση του Πρωτοψάλτου και Καθηγητού της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Μητροπόλεώς μας κ. Ανδρέα Ιωακείμ, παρέστησαν δε συγγενείς του μακαριστού Γέροντος, πνευματικά τέκνα και πολλοί προσκυνητές.

Στο κήρυγμά του ο Ποιμενάρχης μας αναφέρθηκε στην προσωπικότητα και τα χαρίσματα του αειμνήστου Γέροντος τονίζοντας ότι υπήρξε ένας αγωνιστής Μοναχός με ευθύ λόγο και ταπεινό φρόνημα. Η πολυχρόνια άσκηση, η συνεχής μελέτη των πατερικών κειμένων, η αδιάλειπτη προσευχή και η Χάρις του Θεού τον κατέστησε περιζήτητο πνευματικό ιατρό προς τον οποίο κατέφευγαν χιλιάδες πονεμένοι άνθρωποι, εκζητητές της αγιότητος. Ο μακαριστός Γέρων π. Φώτιος εβάδισε επί τα ίχνη των αγίων Πατέρων. Ο συνδυασμός θεωρίας και πράξεως τον ανήγαγε σε μεγάλη πνευματική προσωπικότητα, γι’ αυτό και η συνείδηση της Εκκλησίας τον κατατάσσει στις μεγάλες σύγχρονες αγιασμένες μορφές.

Σύντομο βιογραφικό Γέροντος Φωτίου:

   Ὁ Ἀντώνιος Σκάνδαλος γεννήθηκε στίς 10 Δεκεμβρίου 1933 στό χωριό Λημέρι τῆς Εὐρυτανίας ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς, τόν Σεραφείμ καί τήν Σοφία.

          Τά ἐγκύκλια γράμματα παρηκολούθησε πρῶτα στήν γενέτειρά του καί ἀργότερα στό Περιστέρι Ἀττικῆς, ὅπου μετακόμισε ἡ οἰκογένειά του. Ἐργαζόμενος ἐτελείωσε τό νυκτερινό Γυμνάσιο καί ὕστερα ἀπό ἐπιτυχεῖς ἐξετάσεις εἰσήχθη στή Νομική Σχολή Ἀθηνῶν, ἀπό τήν ὁποία ἀποφοιτήσας ἐνεγράφη στήν Θεολογική Σχολή. Ὡς φοιτητής ἐργάσθηκε ἱεραποστολικά στά Κατηχητικά Σχολεῖα τῆς ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου Περιστερίου. Ὡς πτυχιοῦχος τῆς Νομικῆς εἰσῆλθε στό Δικαστικό Σῶμα καί ὑπηρέτησε ὡς εἰρηνοδίκης καί πάρεδρος πρωτοδίκης στή Χαλκίδα. Στήν ἀπόδοση τῆς δικαιοσύνης ἐνισχύετο καί μέ τήν πνευματική ζωή εἰς τήν ὁποία τόν καθοδηγοῦσαν οἱ πνευματικοί του Ἀρχιμ. Παντελεήμων Μπαρδᾶκος, ἀποθανών Μητροπολίτης Σάμου καί ὁ ὀνομαστός πνευματικός Πρωτοπρεσβύτερος π. Ἄγγελος Νησιώτης, μαθητής τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Τό ἔτος 1966 ποθῶν τόν βίον τῆς ἀσκήσεως καί μή ἀναπαυόμενος στόν κόσμο, σέ ἡλικία 33 ἐτῶν, ἐκάρη Μοναχός στήν Ἱερά Μονή Πετράκη ἐπί Ἡγουμενείας Ἀρχιμανδρίτου Χαραλάμπους Βασιλοπούλου καί ἀκολούθως τήν 21^ην Μαρτίου χειροτονήθηκε Διάκονος στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Σπυρίδωνος Αἰγάλεω καί τήν 19^ην Ἰουνίου Πρεσβύτερος καί Ἀρχιμανδρίτης στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Ἐλευθερίου Γκύζη. Καί τίς δύο χειροτονίες ἐτέλεσε ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Φθιώτιδος Δαμασκηνός.

          Τήν 2^α Ἰουνίου τοῦ 1970 ἀνεχώρησε γιά τήν Κερασιά τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὑποταχθείς στόν Γέροντα Πορφύριο, τόν ὁποῖο εἶχε γνωρίσει στήν Πολυκλινική Ἀθηνῶν καί μετά δοκιμασία 7 ἐτῶν ἐκάρη Μεγαλόσχημος Μοναχός τήν 24^η Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 1977.

          Μετά ἕνα χρόνο μέ ὑπόδειξη τοῦ Γέροντος Πορφυρίου ἐγκαταβίωσε στό Μετόχιο τοῦ Ἁγίου Νικολάου Καλλισίων Πεντέλης, ὅπου ἐδέχετο τούς προσκυνητές καί μέ πατρική ἀγάπη ἐξομολογοῦσε καί ἐστήριζε στήν πνευματική ζωή. Καθημερινῶς συνέρρεαν οἱ ἐκζητοῦντες τόν Κύριον στόν π. Φώτιο καί ἐκεῖνος δέν ἐφείδετο κόπων νά νουθετεῖ ἕναν ἕκαστον καί νά χειραγωγεῖ στήν πνευματική ζωή.

          Ὁ φόρτος ἐργασίας καί ἡ καθημερινή ἀπασχόληση τόν ἔκαμψαν σωματικά καί δέν τοῦ προσέφεραν τήν δυνατότητα τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς καί τῆς ἡσυχίας. Αὐτός ὁ λόγος καί ἐπί πλέον ὁ πόθος του διά τό Ἅγιον Ὄρος τόν ἔφεραν πίσω στό Κελλίο τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Κε­ρα­σιᾶς τόν Μάϊο τοῦ 1998.

          Ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ ὅμως εἶχε ἄλλο σχέδιο διά τόν π. Φώτιο. Ἕνας τραυματισμός του καί τά συνεχῆ προβλήματα ὑγείας τόν ἀνάγκασαν νά ἐπιστρέψει καί πάλι στήν Ἀθήνα.

          Στίς 24 Ἰουνίου τοῦ 1999 μετεκόμισε στήν Ἱερά Μονή Δαμάστας προσκληθείς ἀπό τόν Μητροπολίτην Φθιώτιδος κ. Νικόλαον, ὅπου παρέμεινε διακονούμενος ἀπό τήν Ἀδελφότητα μέχρι πλήρους ἀποκαταστάσεως τῆς κλονισθείσης ὑγείας του.

          Ἐπί 14 χρόνια παρέμεινε στό Μοναστήρι τῆς Παναγίας διακονών τίς πνευματικές καί λειτουργικές ἀνάγκες τῆς Ἱερᾶς Ἀδελφότητος καί δεχόμενος τούς ἀναριθμήτους πιστούς ἀπό ὅλα τά μέρη τῆς Ἑλλάδος γιά ἐξομολόγηση. Τά τελευταῖα 4 χρόνια καθηλώθηκε στό κελλί του καί μέ ὑπομονή καί καρτερία ἐσήκωσε τόν σταυρό τῆς ἀσθενείας του δοξάζων τόν Θεόν διά τήν πατρική του ἐπίσκεψη καί εὐλογία.

          Τήν 30^ην Ἀπριλίου, Μεγάλη Τρίτη, στίς 4 τά ξημερώματα παρέδωσε τό πνεῦμα του στόν Κύριο, στό Νοσοκομεῖο «Ὑγεία», ὅπου ἐνοσηλεύετο δαπάναις τῶν πνευματικῶν του τέκνων.

          Ἡ κηδεία του ἔγινε στό ἀγαπημένο του κελλί τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Κερασιᾶς, Ἁγίου Ὅρους, στά ψηλά τοῦ Ἄθω, ὅπου καί ἐτάφη προσδοκῶν τήν κοινήν ἀνάστασιν.