Κυριακή ΙΓ’ Λουκᾶ (Πλουσίου Νεανίσκου)

Κυριακή ΙΓ’ Λουκᾶ

(Πλουσίου Νεανίσκου)

28 Νοεμβρίου 2021 

Ἕνας νέος ἄνθρωπος πλησιάζει τόν Χριστό. Αἰσθάνεται τήν ἀνάγκη νά Τοῦ μιλήσει. Νά τοῦ ἀνοίξει τήν καρδιά του. Νά ἐκφράσει στόν Κύριο μας μιά ἀπορία, πού συνέχει τήν ψυχή του. «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωήν αἰώνιον κληρονομήσω;», τί νά κάνω γιά νά κληρονομήσω τήν αἰώνια ζωή; Αὐτή εἶναι ἡ ἀπορία του. Εἶναι γνήσια ἡ ἀναζήτηση του. Εἶναι εἰλικρινῆς, ὅπως φαίνεται καί ἀπό τήν συνέχεια τῆς συζήτησης μέ τόν Χριστό μας. Βέβαια ὁ Ἰησοῦς τόν δοκιμάζει. Τοῦ ρωτάει γιατί μέ ἀποκαλεῖς ἀγαθό, ἀφοῦ μόνον ὁ Θεός εἶναι ἀγαθός; Θέλει ὁ Χριστός νά τόν ἀνεβάσει πιό ψηλά. Νά δυναμώσει τήν πίστη του νέου. Νά ἀναγνωρίσει τόν Ἰησοῦ ὡς Πανάγαθο Υἱό τοῦ Θεοῦ, Παντοδύναμο. Καί συμπληρώνει τήν ἀπάντηση Του πρός τόν νέο. Γνωρίζεις τίς ἐντολές. Τοῦ ἀπαριθμεῖ κάποιες ἀπό τίς δέκα ἐντολές τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, πού ἦταν ἡ βασική ἠθική πυξίδα τῆς ἐποχῆς∙ «μή μοιχεύσῃς, μή κλέψῃς, μή φονεύσῃς…», κτλ. Σταθερή καί ἀπόλυτα ἀληθινή ἡ ἀπάντηση τοῦ νεαροῦ: «ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητος μου». Ὅλα αὐτά τά ἔχω κάνει πράξη, τά ἐφαρμόζω ἀπό μικρός. Ἦταν ἕνας ἄνθρωπος ζυμωμένος μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, καλλιεργημένος γιά τά μέτρα καί τό πλαίσιο τῆς ἐποχῆς του.

Ὁ Χριστός βλέπει τίς προοπτικές, γνωρίζει ὡς Παντογνώστης Θεός τίς δυνατότητες του, γι’ αὐτό καί τοῦ θέτει ἕνα τόλμημα καί παράλληλα μιά μοναδική, ἀποκλειστική γιά τόν νέο πρόσκληση. Τοῦ λέγει: «ἔτι ἕν σοι λείπει∙ πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς», «δεῦρο ἀκολούθει μοι». Ἕνα πράγμα σοῦ λείπει, μία ἀδυναμία ἔχεις, τόν πλοῦτο. Δώσ’ τα ὅλα στους φτωχούς καί ἀκολούθησε με. Εἰδικό τό κάλεσμα. Ξέρει ὁ Θεός τήν καρδιά του. Ξέρει τήν δικαιοσύνη τοῦ βίου του, τήν ἀρετή τοῦ νέου, ὅτι ἔχει τίς προϋποθέσεις νά γίνει ὁ 13^ος μαθητής Του. Νά τά ἀπαρνηθεῖ ὅλα καί νά Τόν ακολουθήσει. Γι’ αὐτό καί τοῦ ὑποδεικνύει νά δώσει ὅλο του τό βιός, τά ὑπάρχοντα στούς φτωχούς καί νά γίνει μαθητής καί Ἀπόστολος Του ἀργότερα.

Ἡ καρδιά ὅμως τοῦ νέου κολλημένη στόν πλοῦτο. Γι’ αὐτό καί μόλις ἄκουσε τοῦτα τά λόγια τοῦ Κυρίου μας «περίλυπος ἐγένετο» καί ἔφυγε μέ τήν καρδιά κολλημένη στά πολλά ὑλικά του ἀγαθά. Ὁ αἰώνιος Διδάσκαλος μας συμπλήρωσε τόν λόγο, σημειώνοντας ὅτι δύσκολα θά μποῦν στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ ὅσοι εἶναι ἔτσι κολλημένοι στόν πλοῦτο ἤ σέ ὅποιες ἄλλες ἀδυναμίες. Ὅσα βέβαια εἶναι ἀδύνατα γιά τούς ἀνθρώπους, εἶναι δυνατά γιά τόν Θεό, ἀπάντησε στούς μαθητές Του, πού εἶχαν κατόπιν τήν ἀπορία στό ποιός μπορεῖ να σωθεῖ.

Ὁ νέος αὐτός τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς δείχνει πολύ δυνατά αὐτήν τήν αἰώνια ἀναζήτηση τοῦ ἀνθρώπου γιά κάτι πιό ὑψηλό. Ρωτάει γιά τήν αἰώνια ζωή. Δέν ἀναπαύεται στά καθιερωμένα, τά καθημερινά, τά τετριμμένα. Θέλει κάτι πιό οὐσιαστικό στήν ζωή του. Φαίνεται πολύ ξεκάθαρα ὅτι ἡ ἀνθρώπινη ψυχή, «ὡς φύσει θεϊκή», ὅπως ἀναφέρει ὁ ἱερός Αὐγουστίνος ἀναζητᾶ τόν Θεό, τήν ἀλήθεια, τήν πραγματική, βαθιά ἐσωτερική ἀνάπαυση.

Αὐτή εἶναι καί ἡ διαχρονική ἀναζήτηση κάθε νέου ἀνθρώπου. Οἱ νέοι ἀναζητοῦν τό γνήσιο, τό ἀνυπόκριτο, τό ἀληθινό. Αὐτό ψάχνουν τά παιδιά μας. Ψάχνουν νά βροῦν ἔννοιες, ἰδέες, ἀνθρώπους, πού θά μιλήσουν στίς καρδιές τους, πού θά φέρουν ἀγάπη, δικαιοσύνη, ἀλήθεια, ἰσονομία, ἰσότητα, ἐλευθερία, ἀνθρωπιά, καλοσύνη στόν κόσμο. Βλέπουν τίς περισσότερες φορές τήν ψευτιά πού ὑπάρχει στην κοινωνία, τόν κόσμο πού τούς περιβάλλει. Μέ τά γνήσια καί ἀδιάψευστα κριτήρια καί αἰσθητήρια τους ἀνακαλύπτουν πάμπολλες φορές τό ἀντίθετο ἀπ’ αὐτό πού ἐλπίζουν νά βροῦν. Γι’ αὐτό καί ἐλέγχουν ἤ ἀντιδροῦν σέ θεσμούς, σέ πρόσωπα, σέ γονεῖς, σέ παιδαγωγούς, στέκονται ἀρκετές φορές ἀπέναντι σ’ ὅλη τήν κοινωνία ἤ ἐνδεχομένως ἐπηρεάζονται εὔκολα ἀπό διάφορους πού ἐκμεταλλεύονται τον αὐθορμητισμό καί τήν γνησιότητα τῶν κινήτρων τους.

Πρέπει ν’ ἀπαντήσουμε στίς ἀναζητήσεις, τά ἐρωτήματα, τόν ἔλεγχο ἐνδεχομένως τῶν νέων μας. Παλαιότερα κάποιοι θρησκευτικοί καί ἐκκλησιαστικοί ἡγέτες ζήτησαν συγγνώμη άπό τούς νέους γιά τά λάθη τῆς γενιᾶς τους, πού ναρκοθετοῦσε ἤ ὑποθήκευε τό μέλλον τῶν νέων στήν κοινωνία, τήν πατρίδα. Ἦταν μιά δίκαιη αὐτοκριτική. Διότι τίς περισσότερες φορές ἐμεῖς οἱ μεγαλύτεροι εὐθυνόμαστε, πού οἱ νέοι μας κάνουν λάθη ἤ δέν βρίσκουν τόν σωστό δρόμο, δίχως αὐτό νά σημαίνει ἀσφαλῶς ὅτι καταργεῖται ἡ προσωπική τους εὐθύνη. Ἐμεῖς ὅμως οἱ πρεσβύτεροι στήν ἡλικία, γονεῖς, ἐκπαιδευτικοί, ἄρχοντες, δημόσιοι λειτουργοί, κληρικοί, ὅλοι μας ὀφείλουμε νά ἐμπνεύσουμε τούς νέους μας μέ τό ἀγαθό καί ἁγιασμένο παράδειγμα μας. Ν’ ἀπαντήσουμε στίς ἀναζητήσεις τους. Μήν τούς ἀφήνουμε μόνους στά χέρια τῆς τεχνολογίας, τῶν ποικίλων influencers ἤ στά χέρια πονηρῶν ἀνθρώπων. Νά τούς ἐμπιστευθοῦμε, νά συνεργαστοῦμε μαζί τους. Νά ἐμπνευσθοῦμε ἀπό τόν νεανικό ἐνθουσιασμό καί μέ «λογισμό καί μ’ ὄνειρο», ὅπως λέει ὁ ποιητής νά φτιάξουμε ἕνα καλύτερο κόσμο.

Πάνω ἀπ’ ὅλα δε ν’ ἀπαντήσουμε στό μεγαλύτερο και σπουδαιότερο ἐρώτημα τους γιά τόν κόσμο, τόν συνάνθρωπο, γιά τό πού θά βροῦν πραγματική ἀνάπαυση οἱ ψυχές τῶν νέων μας. Καί ἡ ἀπάντηση εἶναι ὁ Θεός! Τό νά πιστέψουν στήν δύναμη, τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, νά Τόν ἀγαπήσουν τόν Χριστό, νά ζήσουν κοντά Του, μέσα στήν Ἁγία Του Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Να δοῦν τόν συνάνθρωπο, μέσα ἀπό τά μάτια τοῦ Θεοῦ. Καί τότε θά βροῦν ἀπαντήσεις, θά στηριχθοῦν, ὁ κόσμος θ’ ἀλλάξει, οἱ νέοι μας θά κατακτήσουν τ’ ὄνειρο, θά πιάσουν τό ἄπιαστο, θά ζήσουν τόν Παράδεισο στή γῆ, θά σκορπίσουν ἀγάπη παντοῦ! 

ΓΙΑ ΕΚΤΥΠΩΣΗ ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ LINK