Ημερομηνία:
ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ
Πρός τόν Ἱερό Κλῆρο, τούς ἐντίμους Ἄρχοντας καί τόν φιλόχριστο λαό.
« Ἐκ γάρ θανάτου πρός ζωήν καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόν Χριστός ὁ Θεός ἡμᾶς διεβίβασεν». (Κανών τῆς Ἀναστάσεως)
Ἀδελφοί μου καί τέκνα τῆς Ἐκκλησίας.
Μετά ἀπό τήν θλίψη καί τόν πόνο τοῦ Σταυρικοῦ θανάτου τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀναπηδᾶ τό φῶς καί ἡ χαρά τῆς Ἀναστάσεως, ἡ ὁποία αἰχμαλωτίζει τόν θάνατο καί εἰς τούς αἰχμαλώτους ἀπό τήν ἁμαρτία χαρίζει ἐλευθερία καί ζωή.
Ἀπό σήμερα ξηραίνονται τά δάκρυα καί οἱ ψυχές πάντων τῶν Χριστιανῶν σκιρτοῦν ἀπό χαρά. Ὁ Χριστός νικήσας τόν θάνατον καί τή φθορά χαρίζει σ΄ ἐμᾶς τούς θνητούς καί ἁμαρτωλούς τήν ἀφθαρσία καί τήν αἰώνιο ζωή.
Διά τοῦτο «ἐν φαιδρότητι ζωῆς, τῆς ζωῆς τήν πανήγυριν ἑορτάσωμεν. Χριστός Ἀνέστη τόν Ἄδη αἰχμαλωτίσας καί τοῖς αἰχμαλώτοις ἐλευθερίαν κηρύξας. Δοξάσωμεν τόν ἐλευθερωτήν. Ἀλαλάξατε τῷ Θεῷ πᾶσα ἡ γῆ. Ἀναβοᾶτε τήν δυναστείαν αὐτοῦ. Καθήρηται ὁ ἀντίδικος, ὁ ὑπερήφανος τεταπείνωται. Χριστός ἐξ Ἄδου τροπαιοφόρος». Μέ τά αὐτά τά λόγια ὁ εὐσεβής αὐτοκράτωρ τοῦ Βυζαντίου Λέων ὁ Σοφός καλεῖ τόν λαό νά πανηγυρίσει τήν ἑορτή τῶν ἑορτῶν καί νά ἀποβάλει τήν μεμψιμοιρία, τήν ἀπογοήτευση καί τόν φόβο, πού προκαλοῦν στήν ψυχή τά προβλήματα τῆς καθημερινῆς ζωῆς, τά ἔκτακτα λυπηρά γεγονότα καί ὅσα συμβαίνουν στόν κόσμο, πού ἀνακόπτουν τήν αἰσιοδοξία καί τή χαρά.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀνατρέπει τά σχέδια τῶν ἐχθρῶν του. Ἐθεώρησαν τόν θάνατό του ὡς τέλος. Αὐτός ὅμως ἔγινε ἀπαρχή νέας ζωῆς καί ἀναπλάσεως. « Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν» ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας. Μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας «ἔσχατος ἐχθρός καταργεῖται ὁ θάνατος» (Α΄ Κορινθ. 15,26). Ὁ τάφος μετατρέπεται σέ πύλη ζωῆς ἐκ τοῦ θανάτου τοῦ παρόντος εἰς τήν ζωήν τῆς αἰωνιότητος. Συνεπῶς, «μηδείς φοβείσθω θάνατον˙ ἠλευθέρωσε γάρ ἡμᾶς ὁ τοῦ Σωτῆρος θάνατος». Ὁ θάνατος ἐπικράνθη, κατηργήθη, ἐνεπαίχθη καί ἐδεσμεύθη ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Ἐσταυρωμένου Θεανθρώπου.
Ἡ Ἀνάσταση θεμελιώνει ἕνα καινούριο τρόπο ζωῆς, «ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν», στήν ὁποία θεμελιώδεις ἀρχές εἶναι ἡ ἐλευθερία τῶν προσώπων, ἡ ἀλληλεγγύη τῶν κοινωνιῶν, ἡ δικαιοσύνη τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων, ἡ καθαρότητα τῶν ψυχῶν καί ἡ ἔγερση τῶν συνειδήσεων. Κάθε ἄλλη κίνηση ζωῆς, πού ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ αὐτές τίς ἀρχές, συσκοτίζει τίς ψυχές καί ὁδηγεῖ τίς κοινωνίες στόν μαρασμό ἀπό τήν ἀπουσία τοῦ φωτός, μέ ὅλα τά συνακόλουθα καί ἐπακόλουθα τῶν ἔργων τοῦ σκότους.
Τό Πάσχα εἶναι «λύτρον λύπης». Μέ τή θυσία καί τήν Ἀνάστασή του ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός μᾶς ἐλύτρωσε ἀπό τήν σκλαβιά, μᾶς πῆρε τήν λύπη καί μᾶς ἔδωσε χαρά. «Ὦ Πάσχα λύτρον λύπης» ἀναφωνεῖ ὁ ἱερός ὑμνογράφος. Ὅποιος ζεῖ τό «τερπνόν Πάσχα» δέν ἔχει λύπη, γιατί γεμίζει τήν ψυχή του ὁ Ἀναστάς Κύριος μέ φῶς καί χαρά.
Στό σημερινό Εὐαγγέλιο τῆς ἀναστάσιμης Θείας Λειτουργίας λέγει ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής: «Ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν» (Ἰω. 1,4-5).
Στή ζωή πάντα ὑπάρχουν καί οἱ ἡμέρες τῆς θλίψεως, τοῦ πόνου καί τῶν ποικίλων δοκιμασιῶν. Φῶς καί Ἐλπίδα μέσα στή σκοτία εἶναι ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος φωταγωγεῖ τή ζωή.
Στή σημερινή βαρυαλγοῦσα κοινωνία ὑπάρχει τό φῶς. Αὐτό τό φῶς δέν σβήνει ποτέ, «ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει καί ἡ σκοτία αὐτό οὖ κατέλαβε», θά περάσουν οἱ ἡμέρες τῆς θλίψεως. Θά γεμίσουν πάλι τά ταμεῖα μας «παντός ἀγαθοῦ». Θά ξαναβρεῖ ἡ πατρίδα μας τόν ρυθμό τῆς προόδου καί τῆς εὐημερίας. Ἠμπορεῖ ὁ ὁρίζοντας νά εἶναι σκοτεινός. Μέσα ἐκεῖ ὅμως ὑπάρχει τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ, πού σιγά-σιγά θά διαλύσει τά σκότη, ὅπως διαλύει ὁ Ἥλιος τά σκοτεινά σύννεφα.
«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια· ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις, τὴν ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐστερέωται.».
«Χριστὸς γὰρ ἐγήγερται, εὐφροσύνη αἰώνιος»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί.
Εὔχομαι ἐκ βάθους ψυχῆς μου ἡ ἔγερση τοῦ Χριστοῦ νά φέρει τήν ἔγερση τῶν ψυχῶν μας καί τό Φῶς τοῦ Παναγίου Τάφου νά φέρει στίς καρδιές ὅλων Φῶς, Ἐλπίδα καί Χαρά.
Μετά πατρικῶν πασχαλίων εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
