Ημερομηνία:
Κυριακή μετά τήν Ὑπαπαντή (ΙΖ’ Ματθαίου)
6 Φεβρουαρίου 2022
Μιά πονεμένη μάνα πλησιάζει τόν Χριστό! Τρέχει ἀπό πίσω Του, φωνάζει μέ δυνατές ἰκετευτικές κραυγές. «Ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυΐδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται». «Σπλαγχνίσου με, Κύριε, διότι ἡ κόρη μου ὑποφέρει, ἀπό δαιμόνιο» ταλαιπωρεῖται. Αὐτός εἶναι ὁ μεγάλος της πόνος.
Γι’ αὐτό καί παρακαλεῖ. Ἀκόμη κι ὅταν δέν βλέπει ἄρχικά ἀνταπόκριση, τόσο περισσότερο ἐκείνη ἐπιμένει καί ἐπιτείνει τήν αἴτηση. «Καί γάρ ἦν θέαμα ἐλεεινόν γυναῖκα ἰδεῖν βοῶσαν μετά συμπαθείας τοσαύτης, καί γυναῖκα μητέρα», γράφει πολύ χαρακτηριστικά ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Ὁμιλεῖ ὁ ἱερός Πατέρας γιά θέαμα πολύ λυπητερό, ἀξιοσυμπάθητο, καθώς δέν ἦταν μία ἁπλή γυναῖκα, ἀλλά μητέρα. Ζητοῦσε ἔλεος ἡ Χαναναία αὐτή γυναῖκα, ἡ ταλαιπωρημένη τούτη μάνα, «ἐλεηθῆναι ἐδεῖτο», συμπληρώνει ὁ χρυσορρήμων Ἰωάννης. Δέν θεωροῦσε τόν ἑαυτό της ἄξιο γιά κάτι παραπάνω, οὔτε ὅτι τῆς χρωστοῦσαν.. Ἁπλά ζητοῦσε βοήθεια γιά τό παιδί της καί κατ’ ἐπέκτασιν γιά τήν ἴδια, καθώς «ἀργοπέθαινε» κατά κάποιο τρόπο μαζί του.
Βέβαια ἡ αἴτησή της δέν βρίσκει ἄμεση ἀνταπόκριση. Ὁ Κύριος μας φαίνεται ὅτι ἀδιαφορεῖ, συνεχίζει τήν πορεία Του. Οἱ μαθητές Του παρακαλοῦν ν’ ἀνταποκριθεῖ στό αἴτημα της, διότι «κράζει ὄπισθεν ἡμῶν», ὅπως πολύ ἐντυπωσιακά ἀναφέρει τό ἱερό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ἀφοπλιστική ἀκολουθεῖ ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ μας. «Ἔχω ἀποσταλεῖ γιά τά πρόβατα τά ἀπολωλότα τοῦ οἴκου Ἰσραήλ», τούς λέγει καί συνεχίζει ὅτι δέν εἶναι καλό νά παίρνεις τό φαγητό ἀπό τά τέκνα, τά παιδιά καί νά τό ρίχνεις στά σκυλάκια». Ἐμφανίζεται νά ὑποτιμᾶ τήν γυναῖκα αὐτή. Δέν τό κάνει ὅμως γιά νά τήν προσβάλει, ἀλλά γιά νά ἀναδείξει τήν ταπείνωση, τήν πίστη, τήν ἀρετή της.
Τῆς εἶπε τοῦτα τά σκληρά λόγια, ἐπειδή ἦταν Χαναναία, Συροφοινίκισσα, καί θεωροῦνταν τόσο αὐτή ὅσο καί ὁ λαός της ἐθνικοί, ἀκάθαρτοι, εἰδωλολάτρες γιά τούς Ἰουδαίους. Καταδεικνύει τήν δυνατότητα, πού εἶχαν οἱ Ἑβραῖοι νά πιστέψουν στόν ἀπεσταλμένο Μεσσία, ὡς τέκνα τοῦ Θεοῦ καί ὄχι νά ὁλιγοπιστοῦν, νά ἀρνοῦνται, νά προδίδουν. Τελικῶς ὅμως ὅσοι θεωροῦνταν ἐκείνη τήν ἐποχή ἀκάθαρτοι, τοῦτοι καί κερδίζουν εὐκαιρίες σωτηρίας. Ὅπως ἀκριβῶς αὐτή ἡ γυναίκα, ἡ Χαναναία. Ταπείνωσε τόσο πολύ τόν ἑαυτό της, ἀποδέχθηκε τά ὑποτιθέμενα προσβλητικά λόγια τοῦ Χριστοῦ μας καί ἀπαντᾶ λέγοντας «ὅτι καί τά σκυλάκια τρῶνε ἀπό τά ψίχουλα, πού πέφτουν ἀπό τό τραπέζι τῶν κυρίων τους, τῶν ἀφεντικῶν τους».
Γι’ αὐτό καί ὁ Παντογνώστης Κύριος τήν ἐπιβραβεύει! Ἐπιδοκιμάζει, ἐπαινεῖ τήν πίστη της, τήν ἐνάρετη προσωπικότητά της, ἀλλά καί τήν ὑπερπροσπάθεια της, τήν προσευχή της γιά νά σώσει τήν θυγατέρα της. «Καί ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπό τῆς ὥρας ἐκείνης», ἀμέσως θεραπεύθηκε. Ἡ γεμάτη ταπείνωση καί πίστη τῆς μάνας ἔσωσε τήν κόρη!
Πόσο λαμπρό τό παράδειγμα αὐτῆς τῆς μάνας! Πόσα ἔχει νά μᾶς πεῖ.. Μᾶς διδάσκει τήν θυσιαστική ἀγάπη τῶν γονιῶν γιά τά παιδιά της. Ἔκανε τά πάντα γιά νά λυθεῖ τό πρόβλημα τοῦ σπλάγχνου της. Κάποιοι θά ποῦν ὅτι εἶναι κάτι φυσιολογικό γιά μιά μητέρα, γιά ἕνα γονιό νά κάνει τά πάντα γιά τό παιδί του.
Δυστυχῶς ὅμως δέν εἶναι πάντοτε φυσιολογικό καί ἀναμενόμενο. Τόσο παλαιότερα, ὅσο καί στίς ἡμέρες μας, πού ὁρισμένοι γονεῖς ἐπηρεάζουν ἀρνητικά τά παιδιά τους πρός τό κακό ἤ ἀδιαφοροῦν γι’ αὐτά. Γονεῖς πού μαθαίνουν στά παιδιά τους τό κακό, τήν ἁμαρτία.. νά βρίζουν ἤ νά ὁμιλοῦν μέ ἄσχημο τρόπο στούς ἄλλους, ἀκόμη καί ὑποτιμητικό ἤ χυδαῖο γιά νά δείξουν ὅτι εἶναι κάποιοι. Ἄλλοι πού μαθαίνουν στά παιδιά τους τήν ἀνηθικότητα, νά μή σέβονται τό σῶμα καί τήν ψυχή τοῦ ἄλλου. Ἤ νά χρησιμοποιοῦν τήν βία, νά εἶναι ἐπιθετικά, νά κακοποιοῦν ἄλλα πρόσωπα. Εἴτε γίνεται ἐπίτηδες εἴτε ὄχι πολλές φορές ὑπάρχουν γονεῖς, πού δέν φροντίζουν γιά τήν ψυχές τῶν παιδιῶν τους, πού μπορεῖ νά τά αφήσουν ἔκθετα στήν κακία τοῦ κόσμου, τήν «ψευτομαγκιά» τῆς κοινωνίας, τά ναρκωτικά, τό ἀλκοόλ, τόν τζόγο, τήν ἐργαλειοποίηση τῶν ἄλλων ὡς ἀντικείμενα ἡδονῆς. Ἤ ἄλλοι πού «παρατοῦν» τά παιδιά τους στίς πλατεῖες, στούς δρόμους, χωρίς νά παρακολουθοῦν τίς ἐξελίξεις στήν ἀνάπτυξη τῶν παιδιῶν τους, πού μπορεῖ νά δοκιμάσουν τά πάντα, καλά καί κακά, μέσα ἀπό ποικίλες παρέες, τό διαδίκτυο. Και μετά κλαῖμε γιά τά δράματα τῆς σύγχρονης κοινωνίας.. γιά τά παιδιά πού ἐγκληματοῦν, πού κλέβουν, πού φονεύουν μέ εὐκολία ἀθώους ἀνθρώπους μ’ ἕνα δρεπάνι ἀπό τυφλή ὀπαδική βία. Γιά τά δράματα ὅμως αὐτά, τά ναυάγια τῶν παιδιῶν φταῖμε ὅλοι μας, ὅσοι ἀσχολούμαστε μέ τήν διαπαιδαγώγηση τῶν νέων.. τό χέρι τῶν νέων πού σκοτώνουν ἀθώους τό ὀπλίζει ὁ φανατισμός καί ἡ ἁμαρτία τῶν ἡμερῶν μας.
Ἡ γυναίκα, ἡ Χαναναία τοῦ σημερινοῦ ἱεροῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος μᾶς δείχνει ἄλλο δρόμο. Νά γίνουμε πιό εὐαίσθητοι στά θέματα τῆς παιδικῆς καί νεανικῆς ἡλικίας! Νά παλέψουμε πάσῃ θυσίᾳ νά βοηθήσουμε τούς νέους μας. Νά πέσουμε κυριολεκτικά στά γόνατα τῆς προσευχῆς, γιά νά σὠσει ὁ Θεός τά παιδιά μας ἀπό τήν σύγχρονη πολυποίκιλη κακία! Ἀλλά καί νά ἐπενδύσουμε στήν ἀγωγή τους. Μέ ἀφορισμούς δέν θά βγάλουμε ἀποτέλεσμα. Ὀφείλουμε νά διδάξουμε στά παιδιά μας σεβασμό στούς ἄλλους, ὅτι δέν μᾶς ἀνήκει τίποτε γιά τό πάρουμε μέ τήν βία, ὅτι δέν πρέπει νά ἔχουμε ἕνα ἐγωιστικό δικαιωματισμό, ἀλλά εἴμαστε ἐλεύθεροι μέσα ἀπό τούς ἄλλους. Νά μεταδώσουμε ἀρχές, ἀξίες, νά δώσουμε μαθήματα ζωῆς καί ὄχι ξερές γνώσεις, ὥστε ν’ ἀναπτύξουν ὑγιεῖς προσωπικότητες. Νά εἴμαστε διακριτικά δίπλα τους πάντοτε, δίχως νά τά ἐγκαταλείπουμε γιά νά περάσουμε ἐμεῖς καλά, ἰδίως ὅταν οἱ νέοι μας θά πρωτοέρθουν ἀντιμέτωποι μέ τίς προκλήσεις καί τους πειρασμούς τούτου τοῦ κόσμου. Ἀλλά καί νά τούς ὁδηγήσουμε μέσα ἀπό τό παράδειγμα μας καί τήν ὀρθή συμβουλή μας, ἀσφαλῶς μέ ἐλευθερία, στήν ἀγκαλιά τῆς Μάνας Ἐκκλησίας, τοῦ Θεοῦ Πατέρα, σέ χέρια πνευματικῶν ἀνθρώπων, θά βρίσκουν συνεχῆ ἐνίσχυση, ἔλεος, παρηγοριά, φῶς, ἐλπίδα!
