Ημερομηνία:
Κυριακή Β’ Ματθαίου
26 Ἰουνίου 2022
Καθώς διανύουμε ἕνα θερμό καλοκαίρι ἔρχεται ὡς δροσιά καί ἀναψυχή γιά τίς ἀκοές καί τίς ψυχές μας τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ἀπό τό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο, πού περιγράφει τήν κλήση τῶν πρώτων μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ μας. Ἕνα περιστατικό πού ἔλαβε χώρα «παρά τήν θάλασσαν τῆς Τιβεριάδος», τήν λίμνη τῆς Γαλιλαίας, ὅπου ὁ Χριστός μας στό ξεκίνημα τῆς δράσεώς Του περπατοῦσε δίπλα στήν μεγάλη λίμνη. Ἐκεῖ ἀντίκρυσε κάποιους ἁπλοϊκούς ψαράδες, ζεύγη ἀδελφῶν, τόν Πέτρο καί τόν Ἀνδρέα, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη.
Ὡς Παντοδύναμος καί Παντογνώστης Θεός, ὁ μόνος «ἐτάζων καρδίας καί νεφρούς», πού γνωρίζει τά βάθη τῶν καρδιῶν τῶν ἀνθρώπων τούς ἀπευθύνει ἕνα μοναδικό, ἰδιαίτερο, προσωπικό κάλεσμα. Τούς καλεῖ νά Τόν ἀκολουθήσουν καί τούς δίνει τήν ὑπόσχεση, ὅτι θά τούς κάμει ἁλιεῖς ἀνθρώπων. Τούς «ἔπιασε» μάλιστα, ὅπως λέει ὁ λαός μας, «πάνω στήν δουλειά», ὁπότε λογικά θά τούς ξάφνιασε αὐτό τό ξεχωριστό καί ξαφνικό προσκλητήριο. Τούς συνάντησε τήν ὥρα πού οἱ μεν Πέτρος καί Ἀνδρέας ἅπλωναν τά δίχτυα, οἱ δε Ἰάκωβος καί Ἰωάννης βρίσκονταν μαζί μέ τόν πατέρα τους Ζεβεδαῖο καί τόν βοηθοῦσαν.
Ἡ πιό λογική καί ἀνθρώπινη κίνηση θά ἦταν νά ἀπορήσουν οἱ ἁπλοί ψαράδες. «Τί μᾶς λέει τῶρα;», «Δέν βλέπει ὅτι ἔχουμε δουλειά;», «Ποῦ νά πᾶμε τῶρα;». Κι ὅμως δέν ἔβαλαν δεύτερους λογισμούς. Προφανῶς θά εἶχαν ἀκούσει γιά τόν θεῖο Διδάσκαλο, κάτι γιά τήν διδασκαλία Του, κάτι γιά τήν δημόσια δράση Του. Αὐτό ὅμως πού τούς κέντρισε πάνω ἀπ’ ὅλα, μίλησε στήν ψυχή τους καί τούς ὥθησε στό νά κάμουν την κίνηση καί νά Τόν ἀκολουθήσουν ἦταν ἡ μορφή Του, ἡ χάρη πού ἀπέπνεε ἡ θεία Του παρουσία! Πραγματικά ἀνταποκρίθηκαν, ἄκουσαν τήν πρόσκλησή Του, πίστεψαν στήν ὑπόσχεσή Του ὅτι θά τούς ἀναβαθμίσει καί θά τούς μεταποιήσει σέ ἅλιεῖς ἀνθρώπων.
Ἔγιναν μαθητές Του, Τόν ἀκολούθησαν, τόσο σέ εὐχάριστες, ὅσο καί σέ δύσκολες στιγμές. Δίπλα Του σέ ὅλα, ὥστε ὁ Χριστός μας νά Τούς ἀποκαλέσει φίλους, ἀδελφούς Του, «ὑμεῖς μαρτυρεῖτε περί ἐμοῦ, διότι ἀπ’ ἀρχῆς μετ’ ἐμοῦ ἐστέ», τούς εἶπε κάποτε. Ἀκόμη κι ἄν οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν μαθητῶν Του δέν ἦταν δίπλα Του στόν Σταυρό, τόν θάνατο, παρά ταῦτα κατενόησαν τό λάθος, ὡρίμασαν, δυνάμωσαν, δέχθηκαν τήν Ἀνάσταση, ἔλαβαν τό πλήρωμα τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔτρεξαν σέ ὅλο τόν τότε γνωστό κόσμο, κήρυξαν, διώχθηκαν, ὁμολόγησαν, μαρτύρησαν γιά Ἐκεῖνον. Τοῦ ἔδωσαν τά πάντα καί ὁ Χριστός μας τούς ἀντιδόξασε, τούς ἔκανε ἁλιεῖς ἀνθρώπων, πάνω τους στήριξε τήν Ἐκκλησία, τούς κατέστησε λαμπρούς ἀγγέλους τῆς βασιλείας Του.
Τό προσκλητήριο γιά τούς Ἁγίους Ἀποστόλους ἦταν μοναδικό, ὄντως ἰδιαίτερο. Τούς κάλεσε σέ εἰδική ἀποστολή. Ὑπάρχει καί σήμερα τούτη ἡ εἰδική ἀποστολή, πού ἀποτελεῖ συνέχεια τῆς διακονίας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Εἶναι ἡ ἁγία Ἱερωσύνη, ἡ συνέχεια τῆς ἁλυσίδας, πού ξεκινᾶ ἀπό τόν Χριστό καί ἐκτείνεται μέσα στόν χρόνο. Κρίκοι της οἱ συνεχιστές τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς, οἱ ἐπίσκοποι, οἱ ἱερεῖς. Εἶναι τό ὑψηλότερο δῶρο πού δίνει ὁ Πανάγαθος Θεός σέ κάποιους ἀνθρώπους, νά ἀκομποῦν τά ἱερά καί τά ἅγια τῆς πίστεώς μας, νά γίνονται γέφυρες τοῦ Θεοῦ στήν γῆ, νά «κατεβάζουν τόν Θεό» ἀνάμεσά μας.
Οἱ ἱερεῖς, οἱ κληρικοί ὀφείλουν μέ πιστότητα νά τηροῦν τό Εὐαγγέλιο, νά εἶναι ἀκόλουθοι τοῦ Χριστοῦ, ν’ ἀκολουθοῦν τά ἴχνη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ἄλλοι ἄνθρωποι ἀκοῦν τήν φωνή τοῦ Χριστοῦ καί γίνονται ἱεραπόστολοι, κηρύττουν τήν Ὀρθοδοξία στά πέρατα τῆς γῆς, ἄλλοι ὁδηγοῦν ψυχές στήν σωτηρία μέ τήν χάρη τοῦ Χριστοῦ, ἄλλοι κληρικοί ἔχουν μοναδικό χάρισμα νά βοηθοῦν ψυχές μέ ἰδιαίτερες φιλανθρωπίες στά νοσοκομεῖα, τίς φυλακές. Ἄλλοι ἄνθρωποι ἀφιερώνονται στόν Θεό σέ μοναστήρια, στίς σπηλιές καί τά ἀσκητήρια καί προσεύχονται γιά τόν κόσμο. Ὅλοι εἶναι στήν ἀκολουθία τοῦ Χριστοῦ, ταπεινοί ὑπηρέτες, διάκονοι τοῦ Ἁγίου Ὀνόματος Του. Ἄλλωστε ὁ Θεός κάνει τά θαύματα, ἄν δώσει καί κάποια ἰδαίτερα θαύματα, καί ὄχι οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ Θεοῦ. Ἀντιθέτως ὅσοι ἔχουν λάβει κλήση ἀπό τόν Θεό νά Τόν ὑπηρετήσουν, ἁπλά ἀκοῦν τήν φωνή Του, μέσα από τήν Ἐκκλησία, ὥστε νά διακονήσουν ταπεινά, σωστά, χωρίς ὑπερβολές καί λανθασμένες θεολογίες, τόν λαό τοῦ Θεοῦ.
Ὅλοι μας ἀσφαλῶς ἔχουμε τήν γενική κλήση τοῦ Θεοῦ νά Τόν ἀκολουθήσουμε. Νά πιστέψουμε στό Πανάγιον Ὄνομά Του, νά ζήσουμε κατά τό Εὐαγγέλιο Του, πού εἶναι διαχρονικό καί ἀπόλυτα ἐφαρμόσιμο. Εἴμαστε κλητοί Θεοῦ στήν σωτηρία, ἔχουμε λάβει κλήση αἰωνιότητας, βασιλείας οὐρανῶν. Στό χέρι μας εἶναι κάθε στιγμή ν’ ἀπορρίπτουμε τήν «εὐπερίστατη ἁμαρτία», ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος καί νά εὐαρεστοῦμε ἐνώπιον Κυρίου. Ν’ ἀρνούμαστε τά πάθη μας καί νά ἐπενδύουμε στίς ἀρετές τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά καί ν’ ἀγωνιζόμαστε νά βλέπουμε θετικά τήν ζωή, νά ὁραματιζόμαστε καί νά δροῦμε θετικά. Ἔχουμε κλήση προσφορᾶς στούς ἄλλους.. νά βοηθοῦμε, νά στεκόμαστε ἀρωγοί τῶν ἀδελφῶν μας, δίπλα στίς ἀνάγκες τους, νά καλλιεργήσουμε θετικά τήν κοινωνία μας, ἀποβάλλοντας ὁτδήποτε τήν φθείρει, ἐξοστρακίζοντας τήν βία, τήν ἀδικία, τήν κακία.
Ἄς θυμόμαστε ὅλοι μας, ὅτι ὁ Θεός μᾶς ἔχει καλέσει στά ὑψηλά, τά σπουδαῖα, τά μεγάλα! Θέλει νά μᾶς ἀναβαθμίσει, νά μᾶς σώσει! Ἄς ἀνταποκριθοῦμε στίς ὑψηλές κλήσεις Του!
