Ημερομηνία:
ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ Ο ΗΛΟΣ
Ανταριασμένα σήμερα
είναι βουνά και κάμποι.
Ο ουρανός μας δε γελά
κι ο ήλιος μας δε λάμπει.
Η μαργαρίτα δεν σκορπά
το μύρο κι’ η ανεμώνη.
Βαρυθυμιά γυρνά παντού
κι απονεμιά απλώνει.
Στο ανθισμένο το κλαδί
μελίσσι τώρα κει θρηνεί
και το πουλάκι πάλι
στερνό τραγούδι ψάλλει.
Πού η πανδαιμόνια ομορφιά
και το γλυκό τ’ αγέρι
του ήλιου το χαμόγελο
και των πουλιών το ταίρι;
Της Άνοιξης η αγριάμπελη
με τις περίσσες χάρες
με τα ξανθά τα χρώματα
τις τόσες ομορφάδες;
Όλα σαλέψανε…. Στεριές,
θάλασσες, αιθέρια.
Αίμα αγνό σαν στάζουνε του
Πλάστη τους τα χέρια
Αίμα αγνό λυτρωτικό απ’ της
Προδοσιάς τον ήλο
προσηλωμένα – ιδέστετα – στης
λοιδοριάς* το ξύλο.
Όλα σαλέψανε… Μον’ η καρδιά
σου μέν’ ακόμα.
Προδότη στάσου, ακουρμάσου,
απίθωσε στο χώμα.
Σου ψιθυρίζει δεν τ’ ακούς, που
πας επάνω!
-Συ ύψωσες εις το Σταυρό
Ένα Θεό, ουαί, για πλάνο!
Μ. Παρασκευή 2018
Γιάννης Δημ. Παπαναγιώτου.
*Λοιδοριά: Δρυς αειθαλής, θεωρείται από το λαό καταραμένη, γιατί μυθολογείται ότι: όταν μεταδόθηκε η καταδίκη του Ιησού Χριστού έντρομα όλα τα φυτά συνήλθαν σε νυκτερινό συνέδριο και αφού συσκέφτηκαν συμφώνησαν να μη δώσουν το ξύλο τους για την κατασκευή του Σταυρού. Αλλά ως εν μέσω των Αποστόλων βρέθηκε ο Ιούδας προδότης, έτσι και μεταξύ των φυτών η Λοιδοριά, η οποία πρόσφερε το ξύλο της για την κατασκευή του Σταυρού στους Ιουδαίους.
