Ημερομηνία:
Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου
Πολλές φορές εισπράττει άδικα η Εκκλησία την αυστηρή κριτική για απραξία και αδιαφορία στα προβλήματα του ανθρώπου χωρίς να φταίει ουσιαστικά. Οι επικριτές της αγνοούν κάτι που θα τους αφόπλιζε και θα τους έκαμε να στρέψουν αλλού τα βέλη της κριτικής γιατί όχι και της οργής τους. Διαφεύγει στους ανθρώπους αυτούς η ωμή πραγματικότης, ότι δηλαδή η Εκκλησία στον τομέα της ενημερώσεως – ή όπως θα τον έλεγαν άλλοι – της προβολής και της διαφημίσεως του έργου της υστερεί. Δεν διαθέτει μηχανισμούς αυτοπροβολής γιατί πιστεύει ότι το έργο της αυξάνεται με τη δύναμη της θείας Χάριτος και καρποφορεί στις καρδιές που έχουν ετοιμάσει χώρο γι’ αυτό. Αντιβαίνει στην πνευματικότητα η διαφήμιση και ανακόπτει την ελπίδα στην μυστική ενέργεια της θείας Χάριτος. Άλλωστε κάθε έργο είναι και μια μαρτυρία. Όσοι ζουν μέσα στην Εκκλησία και έχουν καταστήσει τη ζωή της κέντρο των ενδιαφερόντων τους, γνωρίζουν.
Το ερώτημα τίθεται για τους μακράν. Για εκείνους τους Χριστιανούς που έρχονται στην Εκκλησία το Πάσχα και στις περιπτώσεις των κοινωνικών υποχρεώσεων. Αυτοί είναι η μεγάλη μάζα του Ορθοδόξου Ελληνικού πληρώματος. Αυτοί οι χριστιανοί θέλουν να μαθαίνουν τα καλά έργα της Εκκλησίας. Πως όμως; Αφού δεν εκκλησιάζονται, δεν έχουν επαφή με τα εκκλησιαστικά έντυπα και τα βιβλία της Εκκλησίας, αφού ζουν στον δικό τους κόσμο στον οποίο δεσπόζει το άγχος της καθημερινότητος και της επιβιώσεως;
Την ενημέρωση αυτών των ανθρώπων αλλά και των άλλων των αδιαφόρων, θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν οι δημοσιογράφοι μας, των κρατικών και ιδιωτικών μέσων ενημερώσεως, εάν άφηναν να λειτουργήσει αντικειμενικά η δημοσιογραφική τους συνείδηση. Δυστυχώς όμως, όπως νοσεί ολόκληρος ο βίος μας, νοσεί και ο τομέας ενημερώσεως του λαού μας. Κίνητρο για την ενημέρωση γίνεται το κέρδος. Όποιος δίνει περισσότερα διαφημίζεται και προβάλλεται, έστω και αν το έργο του είναι ανάξιο λόγου. Ο πνευματικός και γνήσιος μένει στο περιθώριο και το πολύ πολύ περνάει στα ψιλά με το ζόρι και υποτονικά. Η Εκκλησία ανήκει στους αδικημένους. Τεράστιο έργο παρουσιάζουν η Ιερά Αρχιεπισκοπή και οι Ιερές Μητροπόλεις. Το φιλανθρωπικό έργο ανακουφίζει χιλιάδες δοκιμαζόμενες ψυχές. Τα Μοναστήρια διάσπαρτα σ’ όλη την επικράτεια αθόρυβα και ταπεινά επιτελούν σπουδαίο έργο. Οι ενορίες στις μεγαλουπόλεις είναι οάσεις ανακουφίσεως και πνευματικής δράσεως. Πόσοι Πνευματικοί συμφιλιώνουν ανδρόγυνα που έχουν φθάσει στα πρόθυρα του διαζυγίου, αποτρέπουν τους νέους από τα ναρκωτικά και τη διαφθορά, στηρίζουν ταραγμένες ψυχές, παρηγορούν απελπισμένους; Πόσα Σπίτια Γαλήνης, πόσα Ιδρύματα, Γηροκομεία, Ορφανοτροφεία, Οικοτροφεία, Σχολές, Κατασκηνώσεις, Παιδικούς Σταθμούς έχει η Εκκλησία! Στους σεισμοπαθείς, στους δεινοπαθούντες Βουλγάρους, Ρουμάνους, Παλαιστινίους κ.λπ. πρώτη η Εκκλησία.
Για όλα αυτά και για πολλά ακόμα που συντρέχει η Εκκλησία πότε έγραψαν οι εφημερίδες; Πόσες εκπομπές αφιέρωσε το Ραδιόφωνο και η τηλεόραση για τη συστηματική ενημέρωση του λαού; Σποραδικά με αξιέπαινες πρωτοβουλίες μεμονωμένων αγαπώντων την Εκκλησία δημοσιογράφων γίνονται εκπομπές. Φτάνουν όμως για να ενημερώσουν τα εκατομμύρια των Ελλήνων; Που ακούστηκε σε ορθόδοξο κράτος να μη δίδονται στην Εκκλησία ώρες στο Ραδιόφωνο και στην Τηλεόραση να αναπτύξει εκείνη με τους συνεργάτες της τις θέσεις της και να πληροφορεί το πλήρωμά της, το οποίο φορολογείται για την λειτουργία των κρατικών μέσων ενημερώσεως;
Πεθαίνει ένας υπάλληλος της Ραδιοφωνίας ή της τηλεοράσεως και αφιερώνονται ρεπορτάζ και ολόκληρες εκπομπές στη ζωή και το έργο του. Πεθαίνει ένας Μητροπολίτης, ο Πνευματικός αρχηγός μιας επαρχίας και ουδείς λόγος. Εγκαινιάζεται μια Έκθεση ζωγραφικής και σπεύδουν οι δημοσιογράφοι, φίλοι του εκθέτου, να προβάλουν το έργο και να ενισχύσουν την προσπάθεια. Εγκαινιάζει η Εκκλησία ιδρύματα και το πολύ πολύ για την παρουσία και μόνο πολιτικών προσώπων, στα βιαστικά, γίνεται μια αναφορά κι αυτή στο περιθώριο ενός και μόνο δελτίου.
Πρόσφατα εκοιμήθησαν τρεις Μητροπολίτες με σπουδαία και μεγάλη Εκκλησιαστική και εθνική δράση, ο Νικοπόλεως Μελέτιος, ο Ιερισσού Νικόδημος και ο Μαρωνείας Δαμασκηνός. Χιλιάδες λαού προέπεμψαν στην αιωνιότητα τους μεγάλους αυτούς πατέρες. Μήπως είδατε στην οθόνη σας καμία σκηνή από τις κηδείες των Αρχιερέων ή ακούσατε στα κρατικά Ραδιόφωνα τίποτα ή διαβάσατε στις εφημερίδες;
Επίσης εξελέγησαν και ενθρονίστηκαν στην θέση τους δύο νέοι Ιεράρχες. Η συμμετοχή του λαού ήταν πολύ μεγάλη. Ουδεμία όμως αναφορά στο γεγονός. Και πάλι, όπως μέχρι τώρα, αγνοήθηκε η Εκκλησία.
Η Εκκλησία είναι ζωντανός οργανισμός και δρα και κινείται ταπεινά. Όσοι την επικρίνουν ότι αδρανεί, την αδικούν. Να επικρίνουν εκείνους που σκόπιμα θάβουν κάθε καλή είδηση που την αφορά και μεγαλοποιούν κάθε κακή είδηση που την φθείρει. Θα μπορούσαν τα Μέσα ενημερώσεως να είναι πιο αντικειμενικά και να προβάλλουν τα καλά έργα της Εκκλησίας. Ο απελπισμένος και τρομοκρατημένος λαός μας αυτή κυρίως την περίοδο έχει μεγάλη ανάγκη από ελπίδα και στήριξη.
