ραδιοφωνικά δελτία

ΠΕΡΝΑΜΕ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΆ ΜΑΣ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ

 (*)Στο πλευρό των μαθητών και μαθητριών που διαγωνίζονται από σήμερα στις Πανελλήνιες Εξετάσεις, προκειμένου να πετύχουν την είσοδο τους στα Aνώτατα και Aνώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της Πατρίδος μας, ευρίσκεται η Ιερά Μητρόπολη Φθιώτιδος.

          Με εντολή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Συμεών, το Σάββατο 13 Ιουνίου το πρωί, σε όλους τους Ιερούς Ναούς και τις Ιερές Μονές της Μητροπολιτικής Περιφέρειας Φθιώτιδος τελέσθηκε το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, αφιερωμένο αποκλειστικά σε όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως, τα οποία θα λάβουν μέρος στις Πανελλήνιες Εξετάσεις. 

          Επίσης, την Κυριακή 14 Ιουνίου και πάλι σε όλους του Ναούς και τις Ιερές Μονές απ’ άκρου εις άκρον της Φθιώτιδος τελέσθηκε η Ακολουθία της Ιεράς Παρακλήσεως στην Υπεραγία Θεοτόκο, στην οποία συμμετείχαν οι μαθητές, οι καθηγητές και οι γονείς, όπου και προσευχήθηκαν με ιδιαίτερη θέρμη και πίστη για τον φωτισμό και την επιτυχία τους στις Πανελλήνιες Εξετάσεις.

          Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών, το Σάββατο το πρωί επέλεξε να ιερουργήσει στον Ιερό Ναό της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης της Πανσόφου, ο οποίος ευρίσκεται εντός των Εκκλησιαστικών Κατασκηνώσεων της Ιεράς Μητροπόλεως στο Καινούργιο Λοκρίδος, επ’ ευκαιρία της μνήμης της ευρέσεως της Ιεράς Εικόνος της Αγίας, αλλά και λόγω, ότι ο χώρος αυτός, είναι αποκλειστικά αφιερωμένος στα παιδιά της Φθιώτιδος και από της Ιδρύσεως των Κατασκηνώσεων, πριν 59 χρόνια από τον μακαριστό της αγάπης Ιεράρχη Μητροπολίτη Φθιώτιδος κυρό Δαμασκηνό, έχουν φιλοξενηθεί στον ευλογημένο αυτό παραθαλάσσιο τόπο, δεκάδες χιλιάδες παιδιά.

          Στο κήρυγμά του ο κ. Συμεών ωμίλησε για την ευλογία του να είναι κάποιος παιδί και για την σοφία και την καλοσύνη που κρύβει μέσα της η παιδική καρδιά.          Χαρακτηριστικά ανέφερε:

          «Να δοξάσουμε σήμερα την αγάπη του Θεού που μας αξίωσε να λειτουργήσουμε σε αυτόν εδώ τον Ναό της Αγίας Αικατερίνης, σε αυτό το χώρο της αγάπης και της χαράς, σε αυτό το χώρο των παιδιών, σε αυτό στο χώρο της νιότης και των αναμνήσεων και μάλιστα του χρόνου συμπληρώνονται 60 χρόνια, από τότε που ο μακαριστός σπουδαίος και μεγάλος προκάτοχος μου ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος κυρός Δαμασκηνός, μαζί με τους ιερείς και το λαό έκτισαν με τα χέρια τους και δημιούργησαν αυτόν εδώ το χώρο, προκειμένου και τότε και σήμερα και αύριο να βρίσκουν ανάπαυση τα παιδιά της περιοχής μας.

         Όχι απλώς να βρίσκουν μία διέξοδο τα παιδιά, τα οποία δεν έχουν δυνατότητες. Ίσως οι ανάγκες εκείνης της εποχής ή εκείνων των εποχών να προσανατόλιζαν όλες τις δομές τις κοινωφελείς σε μία τέτοια κατεύθυνση, μονάχα κάλυψης αναγκών, θα λέγαμε οικονομικών. Αποδεικνύεται όμως, με το πέρασμα του χρόνου και σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, ότι αυτά τα κέντρα και αυτές οι δομές έρχονται να απευθυνθούν σε όλα τα παιδιά και σε όλη την κοινωνία ανεξαιρέτως. Χωρίς οικονομικά κριτήρια, αλλά μονάχα με ένα και μοναδικό κριτήριο, ότι είναι κάποιο παιδί και είναι μεγάλο πράγμα να είναι κανείς παιδί. Και είναι ακόμα σπουδαιότερο,  να είναι κανείς μεγάλος και να μην ξεχνά ότι υπήρξε παιδί, γιατί μόνο έτσι μπορεί να κατανοήσει τα παιδιά. Μπορεί να κατανοήσει τα δικά του παιδιά. Μπορεί να κατανοήσει τα παιδιά όλου του κόσμου. Και επίσης είναι ανάγκη, όχι απλώς να θυμόμαστε εμείς οι μεγάλοι ότι ήμασταν κάποτε παιδιά, όχι σαν μία βιολογική αλυσίδα. Να μην το σκεφτόμαστε αυτό όταν βλέπουμε τις ρυτίδες στο καθρέφτη και τις άσπρες τρίχες και τα άσπρα μαλλιά ή τα καθόλου μαλλιά, αλλά αυτό να το σκεφτόμαστε όταν έχουμε να διαχειριστούμε τα παιδιά μας, όταν καλούμαστε να τα ακούσουμε, να συζητήσουμε μαζί τους, να τα καταλάβουμε. 

                Άρα είναι σπουδαίο και απαραίτητο, όχι απλώς να θυμόμαστε ότι ήμασταν παιδιά αλλά να γινόμαστε παιδιά. Να ξαναγίνουμε παιδιά και αυτή η πανδημία, την οποία περάσαμε και περνούμε και η περίοδος του «Μένουμε στο σπίτι», πολλές φορές ανέφερα στα μηνύματά μου, γιατί το πίστευα, ότι το «Μένουμε σπίτι» είναι μία δυνατότητα να ξαναγίνουμε σπίτι, να γίνουμε σπίτι, να καθίσουμε επιτέλους σαν οικογένεια να μιλήσουμε με τα παιδιά μας, γιατί όχι να παίξουμε με τα παιδιά μας και γιατί όχι να διδαχτούμε από τα παιδιά μας. Να δώσουμε χώρο να μας μιλήσουν, να εκφραστούν, να πουν το παράπονό τους, να βγάλουνε τον ενθουσιασμό τους, να βγάλουν την ενέργεια, την εκρηκτική που έχουν μέσα τους και η οποία πολλές φορές σε μας μπορεί να μας φαίνεται ως αμφισβήτηση, ως επανάσταση και μάλιστα μπορεί να μας δυσκολεύει, γιατί μπορεί να μας χαλάσει την ησυχία και να μας βάζει σε ανησυχία.

           Έτσι λοιπόν καθώς σήμερα βρισκόμαστε εδώ, αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου. Εξομολογούμαι ότι είμαι συγκινημένος, καθώς και κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ταξίδευε το μυαλό μου σε αυτόν τον κορυφαίο Ιεράρχη της Φθιωτικής Εκκλησίας, τον μακαριστό προκάτοχό μου Δαμάσκηνο. Τον άνθρωπο της επιείκειας, τον άνθρωπο της καλοσύνης, τον άνθρωπο της μεγαλοκαρδίας των άλλων. Είναι πολύ εύκολο να είναι κανείς αυστηρός κριτής. Είναι πολύ εύκολο να είσαι εισαγγελέας. Αλλά είναι πολύ δύσκολο να συγχωρείς και να αγαπάς. Είναι πολύ δύσκολο να παραβλέπεις. Θέλει μεγάλη αρχοντιά ψυχής. Είναι μεγαλείο καρδιάς, να μπορείς να κοιτάς μπροστά. Να μπορείς να παίρνεις τον αδύναμο από το χέρι και εν γνώση σου, γιατί δεν ήταν ένας τυχαίος Ιεράρχης. Ένας άνθρωπος που με τα δεδομένα της σημερινής εποχής, είχε τελειώσει το Χάρβαρντ της εποχής. Δεν ήταν ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν ήξερε ή δεν έβλεπε, ή δεν άκουγε. Τότε έχει αξία η μεγαλοκαρδία και η επιείκεια. Όταν ευεργετείς, ενώ γνωρίζεις. Όταν προσφέρεις, ενώ ξέρεις ότι θα πιείς και το ποτήρι της αχαριστίας και όχι μόνο όταν γνωρίζεις, ότι ενδεχομένως αυτοί που είναι γύρω σου δεν μπορούν να σε ακολουθήσουν ή να σε καταλάβουν.

         Πόσοι Ιερείς δεν χειροτονήθηκαν σε αυτήν εδώ την Εκκλησία. Το σκεφτόμουν αυτές τις μέρες. Μάλιστα όλη αυτή την περίοδο περιόδευσα σε 14 σημεία της Μητροπόλεως μας, ως πυρήνες όπως λένε και οι πολιτικοί μας. Σε 14 σημεία όπου συνάντησα όλους τους Ιερείς. Αφιέρωσα πολλές ώρες και τους άκουσα. Άκουσα με συγκίνηση από πολλούς να μου περιγράφουν το πώς χειροτονήθηκαν. Με ποιες συνθήκες, με ποια αγάπη, με ποια καλοσύνη και σκέφτομαι ότι ναι, η Εκκλησία του Χριστού έτσι πορεύεται μέσα στις δεκαετίες και μέσα στους χρόνους και «πύλαι Άδου ουκ καταισχύσουσι αυτήν». Ακόμα και μέσα από τα μικρά ακόμα και μέσα από τα ελλιπή ακόμα και μέσα από τα μειωμένα προσόντα για να θυμηθούμε τη σχετική νομοθεσία, δια της οποίας χτυπούσαν οι καμπάνες σε πολλά χωριά που σήμερα δεν χτυπάνε.

         Έτσι λοιπόν θέλω σήμερα να καταθέσω την ευγνωμοσύνη μου σε αυτό το σπουδαίο Ιεράρχη της Εκκλησίας μας και να εμπνευστώ από το παράδειγμα της καλοσύνης, της γενναιοψυχίας του, της φιλανθρωπίας του και του γεγονότος ότι δεν ήταν ουραγός των εξελίξεων, αλλά ήταν πρωτοπόρος. Σαν άλλος Μωϋσής οδηγούσε το λαό σε μικρά και μεγάλα θέματα της καθημερινότητας. Για μένα προσωπικά, που είμαι ένας νεότατος στην ηλικία και στην εμπειρία Επίσκοπος της Εκκλησίας του Χριστού, αποτελεί παράδειγμα φωτεινό, το οποίο ζητώ τη βοήθεια του Θεού για να το ακολουθήσω και εγώ με τις δικές μου φτωχές δυνάμεις.

         Σήμερα που βρεθήκαμε εδώ να ευχηθούμε η Νύμφη του Χριστού, Αγία Αικατερίνη, η Πάνσοφος, να γεμίζει με σοφία την καρδιά μας και την ψυχή μας και την ύπαρξή μας.

          Η σοφία δεν είναι ταυτισμένη με τα γράμματα μόνο ή με τις εγκύκλιες σπουδές. Η σοφία δεν είναι ζωγραφισμένη πάνω σε διπλώματα, ούτε πάνω σε κορδέλες, ούτε πάνω σε τηβέννους. Η σοφία βρίσκεται στην καθημερινότητα της ζωής. Η σοφία βρίσκεται στη σχέση με τη φύση. Η σοφία οικοδομείται μέσα από τον πόνο, μέσα από τις δοκιμασίες, μέσα από τις συλλήψεις, μέσα από τις αρρώστιες, μέσα από τις απογοητεύσεις. Η σοφία οικοδομείται μέσα στις δυσκολίες της ζωής, μέσα στον ιδρώτα και στο μόχθο της καθημερινότητας. Η σοφία οικοδομείται σε κάθε μικρή ή μεγάλη στιγμή της ζωής μας.

           Σήμερα, μας είπε κάτι συγκλονιστικό το Ευαγγέλιο και έτσι θέλω να τελειώσω. Μας είπε το αυτονόητο, αλλά συγχρόνως το πολύ συγκλονιστικό. Μας έβαλε μπροστά μας μία αυτονόητη πραγματικότητα, που ζούμε μέσα στη φυσική ζωή. Όλοι ζούμε, αλλά δεν φιλοσοφούμε όλοι και το Ευαγγέλιο θέλει να φιλοσοφούμε, μας θέλει σοφούς. Δεν μας θέλει περαστικούς αυτού του κόσμου. Και λέει ο Χριστός: «Παιδιά, ο ήλιος δεν ζεσταίνει το ίδιο όλους τους ανθρώπους; Κάνει μία διάκριση; Σε άλλο ρίχνει τις ακτίνες του και σε άλλο όχι; Όταν βρέχει από τον ουρανό δεν βρέχει σε όλους και σε δίκαιους και σε αδίκους, φτωχούς και πλούσιους, σε όλους ανεξαιρέτως; Λοιπόν και μόνο αυτή η εικόνα, δεν μπορεί να μιλήσει στην καρδιά μας για να καταλάβoυμε ότι η ισότητα, η ίση διαχείριση των αγαθών, η ίση απόλαυση των αγαθών, ο σεβασμός του άλλου, δεν είναι δικαιώματα ή υποχρεώσεις πολυτελείας ή προαιρετικά, αλλά όπως θα λέγαμε εμείς οι νομικοί, φυσικοδικαϊκές επιταγές. Συμβάλλει η ίδια η φύση το αυτονόητο της ζωής και μάλιστα εμείς οι χριστιανοί καλούμαστε να πάμε πιο πέρα ισότιμης έκφρασης μέσα στη ζωή, όπως θα λέγαμε εμείς, εννοεί τη νομική φυσικό οδηγίες επιταγές της ζωής και μάλιστα να πάμε πιο πέρα αυτό, αλλά δυστυχώς σήμερα ακόμα βρισκόμαστε σε μία κατάσταση που πρέπει ξανά να μιλάμε για τα αυτονόητα, που πρέπει και πάλι να μιλάμε για την ισότητα έναντι όλων. Ότι πρέπει να μιλάμε για το σεβασμό στον κάθε άλλον άνθρωπο, όποιος και αν είναι, ότι απόψεις και αν έχει. Έχουμε γυρίσει τόσο πίσω. Δείγμα ότι είμαστε τελικά πολύ οπισθοδρομικοί, έστω και αν θέλουμε να το παίζουμε σύγχρονοι και μοντέρνοι.

           Και ο Χριστός θέλει να μας πάει πολύ πιο πέρα. Όχι στα αυτονόητα, να μας πάει στην ανατροπή της ισότητας, αλλά όχι στην ανατροπή που σε γυρίζει πίσω, στην ανατροπή που σε πάει μπροστά. Που θέλει να μας πάει ο Χριστός; Έρχεται ο Χριστός και εμάς λέει: «Οι σοφοί αυτού του κόσμου και οι μεγάλοι σοφοί ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας οι μεγάλοι προγονοί σου, σου είπαν να αποδίδεις εκάστω τα ίδια. Εγώ δεν σου λέω να αποδίδεις εκάστω τα ίδια. Εγώ σε πάω πιο μπροστά. Εγώ σου λέω, αγάπα τον εχθρό σου. Δεν στο είπε κανένας μέχρι τώρα,» λέει ο Χριστός.

           Δεν στο είπε καμία φιλοσοφία, κανένα σύστημα και κανένα Σύνταγμα και κανένας νόμος. Δεν υπάρχει κανένα νομοθέτημα σε όλα τα κοινοβούλια, σε όλες τις νομοθεσίες του κόσμου, που να σου λένε: «αγάπα τον εχθρό σου». Αυτή είναι η απόλυτη πρόοδος. Η απόλυτη υπέρβαση. Να αγαπάς τον εαυτό σου. Να υπερβαίνεις, να προχωράς, να συγχωρείς, να αγκαλιάζεις, να αγαπάς. Να σε τη πρόοδο θέλει να μας οδηγήσει ο Χριστός. Να σε τι φως θέλει να μας οδηγήσει η αγάπη του Χριστού. Θα μείνουμε εμείς καθηλωμένοι στο βάλτο; Θα μείνουμε εμείς καθηλωμένοι στο βούρκο;

          Είδατε όταν η θάλασσα δεν είναι κατάλληλη να κολυμπήσουμε, θέλουμε πιο καθαρά νερά, να πάμε σε άλλο σημείο πιο πέρα. Έτσι θα αφήσουμε τη ζωή μας μέσα σε θολά νερά ή θα κολυμπήσουμε στα καθαρά και στα γάργαρα νερά της πραγματικής προόδου και της πραγματικής αγάπης;

           Βάλτε τα αυτά που σας έθεσα, ως ερεθίσματα στη ζωή σας. Δεν είναι απαραίτητο να το αποδεχτείτε μέσα σας ή αν το θέλετε ούτε να συμφωνήσετε μαζί μου, αλλά τουλάχιστον μην τα πετάξετε στον κάλαθο των απορριμμάτων. Προβληματιστείτε λίγο. Πάρτε αυτό τον σπόρο και καλλιεργήστε τον στη γη της καρδιάς σας και θα βρείτε πολλές απαντήσεις για θέματα της καθημερινότητας σας, για τις σχέσεις σας με τους δικούς σας ανθρώπους, μέσα στην οικογένεια, μέσα στο σπίτι, μέσα στη γειτονιά, διότι τελικά η ζωή μας τι είναι; Είναι  ένα πλέγμα σχέσεων. Άνευ αυτών δεν υπάρχει τίποτα. Ζούμε για τα λεφτά μας; Ζούμε για τα αυτοκίνητα, τους δρόμους, για τα έργα; Γιατί ζούμε; Γιατί υπάρχουν τα πάντα; Γιατί υπάρχουν τα πάντα, γιατί υπάρχουν τα λιμάνια, γιατί υπάρχουν οι δρόμοι, γιατί υπάρχουν οι πλατείες, γιατί υπάρχουν οι Εκκλησίες; Τα πάντα υπάρχουν για τον άνθρωπο. Μην ξεχάσουμε λοιπόν τον άνθρωπο και πρώτα απ’ όλα μην ξεχάσουμε τον άνθρωπο που έχουμε μέσα μας, να τον θυμηθούμε, να τον αναδείξουμε, γιατί έτσι θα βρούμε και τον άλλον άνθρωπο και θα ξαναγίνουμε και θα είμαστε πάντα αληθινοί, άνθρωποι αγάπης, οι άνθρωποι φωτεινοί.

           Να είστε όλοι ευλογημένοι. Χρόνια πολλά. Εύχομαι ολόψυχα, ολοκάρδια και ας μου επιτραπεί και μία τελευταία σκέψη που ήταν μία άλλη αφορμή συγκίνησης, όταν άκουσα τον κ. Αντιπεριφερειάρχη να απαγγέλει το Σύμβολο της Πίστεως και βλέποντας εδώ και τους Άρχοντες μας.

           Να σκεφτούμε και αυτό, ότι τα παιδιά μας αυτά που έρχονται στην κατασκήνωση, στα σχολεία μας, που έχουμε στην οικογένειά μας, αύριο αυτά θα είναι ο Βουλευτής, ο Αντιπεριφερειάρχης, ο Δήμαρχος, θα είναι οι άνθρωποι που θα έχουν τα ηνία της περιοχής, για αυτό λοιπόν έχουμε ευθύνη να τους ετοιμάσουμε. Από σήμερα να τα μάθουμε εμείς στη δημοκρατία, να τα μάθουμε εμείς τη συλλογικότητα, στη συνεργασία να μάθουμε εμείς το ενδιαφέρον για τους γύρω γιατί μόνο τότε αύριο ως άρχοντες θα έχουν αληθινό ενδιαφέρον και για τους άλλους. Μακάρι ναι, από δω τα παιδιά τα δικιά σας να γίνουν Μητροπολίτες Φθιώτιδος, και όχι μόνο, να γίνουν Ιερείς και θα γίνουν.

          Εμείς πρέπει να τα ετοιμάσουμε από σήμερα με τον τρόπο που θα τα μεγαλώσουμε, θα είναι καλοί ή κακοί Ιερείς. Θα είναι καλοί ή κακοί Δεσποτάδες και ου το κάθε εξής. Μην αμελούμε λοιπόν, έχουμε μεγάλη ευθύνη και να συνεργαστούμε όλοι μαζί. Χρόνια πολλά και ευλογημένα».

          Χθες το απόγευμα της Κυριακής 14 Ιουνίου ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών χοροστάτησε και προσέφερε επιστηρικτικό πατρικό λόγο προς τους μαθητές και τις μαθήτριες στην Ακολουθία της Ιεράς Παρακλήσεως που τελέσθηκε στο Ναό του Πολιούχου Λαμίας, Αγίου Ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά.

          Ο Σεβασμιώτατος με πολλή απλότητα και αγάπη αναφέρθηκε στα παρευρισκόμενα και προσευχόμενα παιδιά, στην έννοια της σπουδής.          Αξίζει να σημειωθεί, ότι καθ’όλη την διάρκεια της εβδομάδος, ο Σεβασμιώτατος συνεχώς βρισκόταν κοντά στους μαθητές και τις μαθήτριες στην πόλη της Λαμίας, αλλά και σε άλλα μέρη της Φθιώτιδος, προσφέροντας μαζί με τις εγκάρδιες πατρικές του ευχές για καλή επιτυχία στον αγώνα τους και λόγο  ελπίδος, αισιοδοξίας και στήριξης.

          Μετά το πέρας της Ιεράς Παρακλήσεως ο Σεβασμιώτατος σε τοπικά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και Ενημέρωσης παραχώρηση δηλώσεις σημειώνοντας:

          «Από αύριο πράγματι, ξεκινάει μία δύσκολη εβδομάδα, ένα δύσκολο  δεκαήμερο θα έλεγα, δεκαπενθήμερο για όσα παιδιά δίνουν και ειδικά μαθήματα με τις Πανελλήνιες εξετάσεις και μάλιστα σε μία χρονιά ιδιαίτερα δύσκολη, καθώς η σχολική χρονιά είχε την ιδιαιτερότητα, όπου μεγάλη περίοδος ήταν κλειστά τα σχολεία, τα παιδιά δούλεψαν πολύ και κοπίασαν  από το σπίτι, αξιοποιώντας τα μέσα της τεχνολογίας.  Δεν παύουν όμως, να είναι Πανελλήνιες Εξετάσεις και όσοι έχουμε δώσει και έχουμε αυτή την εμπειρία, ξέρουμε τι σημαίνει για το μέλλον, είναι ένα σταυροδρόμι μεγάλο.

            Εγώ θέλω να ευχηθώ στα παιδιά μας, πρώτα από όλα να έχουν υγεία, δεύτερον να έχουν αισιοδοξία, τρίτον να έχουν χαμόγελο, τέταρτον να αξιοποιήσουν τον κόπο τους και να εμπιστευτούν τη δουλειά τους στην αγάπη του Θεού και στο σχέδιο της αγάπης του Θεού, που υπάρχει για τον κάθε άνθρωπο. Και έτσι με λιγότερη πίεση και με αυτή την πνευματική αποσυμφόρηση, να δώσουν αυτόν τον όμορφο αγώνα και εύχομαι να δώσει ο Θεός «κατά την καρδιά του κάθε παιδιού» και να επιβραβευθούν οι κόποι των παιδιών μας, που πρώτιστα είναι  δικοί τους κόποι και δευτερευόντως φυσικά είναι και κόποι κάθε οικογένειας, κάθε πατέρα, κάθε μάνας της κοινωνίας ολόκληρης.

         Να έχουν επιτυχία και ο Θεός να δώσει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Μέσα από την καρδιά μου λοιπόν, Εύχομαι στα παιδιά θάρρος, κουράγιο, ψυχραιμία και φωτισμό από το Θεό».

(*)Στον Ιστορικό Ναό της Παναγίας, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου στο ορεινό Γαρδίκι Ομιλαίων ιερούργησε και ωμίλησε χθες Κυριακή των Αγίων Πάντων ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Συμεών.

          Πιστός για ακόμη μία φορά στην υπόσχεσή που έδωσε κατά τον Ενθρονιστήριο του Λόγο ο Σεβασμιώτατος, με αμείωτο ρυθμό επισκέπτεται ποιμαντικώς απομεμακρυσμένα χωριά της Μητροπόλεως μας, χωριά με λιγοστούς κατοίκους, προκειμένου να τελέσει το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και να προσκυνήσει τα αγιασμένα χώματα των προγόνων της Ιστορικής Φθιώτιδας, η οποία απ’ άκρο εις άκρον είναι ποτισμένη με αίμα ηρώων και μαρτύρων για του Χριστού την Πίστη την Αγία και για της Πατρίδος την Ελευθερία.

          Το όμορφο ορεινό χωριό Γαρδίκι Ομιλάιων του Ν. Φθιώτιδος απέχει 60χιλιόμετρα από την πόλη της Σπερχειάδος. Είναι χτισμένο στον ορεινό όγκο των νοτιοδυτικών παρυφών της οροσειράς των Βαρδουσίων και στεφανώνεται από ένα πυκνό ελατόδασος, ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς. Είναι από τα χωριά, τα οποία ήκμασαν στην Ιστορία των αιώνων, αναδεικνύοντας σπουδαίες προσωπικότητες στην κοινωνία του τότε και του σήμερα. Η στρατηγική θέση του χωριού ενώνει τους Νομούς Φθιώτιδος – Ευρυτανίας, Φωκίδος και Ναυπάκτου, καθώς αποτελεί το όριο μεταξύ της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος με την Ιερά Μητρόπολη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου. 

          Οι λιγοστοί κάτοικοι του χωριού, με προεξάρχοντα τον Εφημέριο του π. Ιωάννη Σουφλερό και τους τοπικούς άρχοντες, επεφύλαξαν θερμή και γεμάτη αγάπη και ενθουσιασμό υποδοχή στον Σεβασμιώτατο.

          Ο Σεβασμιώτατος προηξήρχε της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας στον ιστορικό Ναό της Παναγίας, ο οποίος αποτελεί τον Μητροπολιτικό Ναό του χωριού, καθώς υπάρχει και δεύτερη Ενορία του Αγίου Αθανασίου, γεγονός , το οποίο καταδεικνύει την ακμή του χωριού, το πλήθος των κατοίκων του, αλλά κυρίως την ευλάβειά τους προς την πίστη και την παράδοση, μιας ακόμη και σήμερα, όπου στο χωριό διαμένουν μόνιμα λιγοστοί κάτοικοι και οι δύο Ναοί είναι ιδιαίτερα προσεγμένοι και ευπρεπισμένοι.

          Τον Σεβασμιώτατο στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία πλαισίωσαν, ο Αρχιερατικός Επίτροπος Σπερχειάδος – Γαρδικίου Αιδεσιμολ. Πρωτ. π. Δημήτριος Κυρίτσης, ο Εφημέριος του χωριού Αιδεσιμ. Πρεσβ. π. Ιωάννης Σουφλερός και ο Ιεροδιάκονος π. Νικόλαος Πολυζώης.

          Το Ιερό Αναλόγια διηκόνισαν με σεμνότητα και ιεροπρέπεια νέοι Ιεροψάλτες, Πτυχιούχοι της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως μας, οι κ.κ. Ιωάννης Κωστορίζος, Παύλος Λιάσκος, Δημήτριος Κρέτσας και Μιλτιάδης Θεόφιλος, βοηθούμενοι και από τους τοπικούς Ιεροψάλτες.

          Η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία μετεδόθη απευθείας από Τηλεοράσεως, μέσω του Τηλεοπτικού Σταθμού «Star Κεντρικής Ελλάδος», σε παγκόσμια εμβέλεια  μέσω του Δορυφόρου της εταιρείας «Hellas Sat» και από Ραδιοφώνου μέσω του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως μας (89,4Fm) με τον οποίο συνδέθηκαν και μετέδωσαν και άλλοι τοπικοί Σταθμοί της Λαμίας, καθώς και μέσω διαδικτύου από την Ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως www.imfth.gr.

          Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Συμεών μέσα από το κήρυγμά του, έστειλε πολλαπλά μηνύματα προς τους παρευρισκομένους πιστούς και τους αναρίθμητους παρακολουθούντες από Τηλεοράσεως, Διαδικτύου και Ραδιοφώνου. Μηνύματα φιλοπατρίας, Ελληνικής λεβεντιάς και θυσιαστικής αγάπης προς την Πατρίδα μας, με αφορμή τον ευλογημένο αυτό τόπο πολιτισμού και παραδόσεως, ενόψει μάλιστα και του εορτασμού της επετείου 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση,  αλλά και μηνύματα αισιοδοξίας και ελπίδος σε σχέση με την σημερινή ημέρα της Εορτής των Αγίων Πάντων.

         Μεταξύ άλλων Ο Σεβασμιώτατος χαρακτηριστικά ανέφερε:

          ««Αυτός ο ευλογημένος τόπος, κάθε σπιθαμή της ελληνικής γης και ο τόπος που βρισκόμαστε σήμερα εδώ, αυτός ο τόπος ο καθάριος, ο ορεινός, ο τόπος των γενναίων, των καθαρών ανθρώπων. 

Πέρασε μέσα στο διάβα της ιστορίας πολλές περιπέτειες και μάλιστα τέτοιο καιρό του χρόνου, αν είμαστε καλά θα εορτάσουμε τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821. Ίσως θα πρέπει, μέσα από αυτόν τον εορτασμό εκτός από τον εόρτιο και πανηγυρικό χαρακτήρα, άμεσα συνδεδεμένο με τη ζωή μας, ίσως είναι μια ευκαιρία, να ξαναδούμε την ταυτότητά μας, τη γλώσσα μας, να ξαναδούμε τις παραδόσεις μας, να μπορέσουμε χωρίς αγκυλώσεις και χωρίς κόμπλεξ και ιδεοληψίες, να δούμε τι ήταν αυτό που μας κράτησε Έλληνες. Αυτό που κράτησε τη συνείδησή μας. Τι ήταν αυτό που κράτησε τη γλώσσα μας, την παράδοσή μας σε αιώνες σκλαβιάς. 

    Αν ο κόσμος βλέπουμε να επηρεάζεται τόσο πολύ ακόμα και από μια εκπομπή, από ένα σήριαλ, από ένα παιχνίδι, φανταστείτε: τι πολεμική, τι πίεση δέχτηκε αυτός ο τόπος, οι πρόγονοί μας τετρακόσια και περισσότερα χρόνια σκλαβιάς! Και παρά ταύτα κρατήθηκε η γλώσσα, η πίστη στο Χριστό, η Ορθοδοξία. Κρατήθηκε ο Πολιτισμός. Κρατήθηκε η Παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα, οι αξίες, οι αρχές. 

    Οφείλουμε να αναρωτηθούμε: «πως έγινε αυτό»; Μήπως οι προγονοί μας, είχαν καμία τηλεδιάσκεψη με τους πεφωτισμένους της Ευρώπης; Ήταν σε κανένα «skype» συγχρονισμένοι και έτσι κρατούσαν την παράδοση, τον Πολιτισμό; Μήπως υπήρχε κανένας τρόπος μαγικός ή διαδικτυακός, ώστε εκείνη την εποχή, οι πεφωτισμένοι της Εσπερίας, να φωτίζουν με τα φώτα τους, τους υπόδουλους Έλληνες; Θα τα ακούσουμε και αυτά και θα τα δούμε να γράφονται, ότι τρόπο τινά, ήμασταν μέσα στο σκοτάδι και έπρεπε να έρθουν κάποιοι φωτισμένοι, συμπατριώτες μας και όχι μόνο από την άνεση της Εσπερίας, από τα τζάκια των Παρισίων για να μας φωτίσουν και να μας δείξουν το δρόμο προς την ελευθερία. 

      Όμως, όποιος έχει ιστορία και γνωρίζει την ιστορία και η ιστορία είναι γραμμένη με το αίμα αυτών που θυσιάστηκαν και με τον ιδρώτα αυτών που εκοπίασαν, θα δει, ότι η γλώσσα, ή παράδοση, κρατήθηκαν μέσα στις πλατείες των πολιτισμών, μέσα στις Εκκλησιές, στα σπίτια μέσα, σε τέτοια ορεινά χωριά, τα οποία υπήρξαν φυλάκια, ασπίδες πραγματικές, της ελευθερίας και πνεύμονες ελευθερίας. Επίσης, θα δει κανείς, ότι η γλώσσα κρατήθηκε μέσα από την Εκκλησία, καθώς ο Παπάς του χωριού, μαζί με το δάσκαλο και δυο, τρείς άλλους ανθρώπους, υπήρξε ο συνδεκτικός κρίκος που δεν άφησε να διαραγεί η ενότητα του Ελληνισμού, παρά ότι πέρασαν τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς. Παπάς ήταν ο δάσκαλος συγχρόνως πολλές φορές. Ο Παπάς ήταν ο γραμματικός, ήταν ο συμβολαιογράφος. Ο Παπάς, ήταν το σημείο της ενότητος και όσοι ξέρουν ιστορία και δεν περιμένουν να τους την μάθουν κάποιοι άλλοι, σήμερα που θέλουν να την ξαναγράψουν, ξέρουν πολύ καλά, ότι τη γλώσσα την κρατήσαμε μέσα από τα βιβλία της Εκκλησίας, μέσα από το Ψαλτήρι, μέσα από την Οκτώηχο, την Παρακλητική όπως λέγεται, μέσα από το Τριώδιο, από το Πεντηκοστάριο, το Ιερό Ευαγγέλιο. Μέσα από τους Ψαλμούς και τους ύμνους. Μέσα από τα απολυτίκια, αλλά και μέσα από την λαϊκή μας παράδοση. Τα δημοτικά μας τραγούδια, αλλά και μέσα από το μοιρολόγι του θανάτου και του πόνου, κρατήθηκε ο Ελληνισμός, κρατήθηκε η Ορθοδοξία, κρατήθηκε αυτός ο πολιτισμός. 

      Και μάλιστα σήμερα, σε ένα κόσμο πανικοβλημένο μπροστά σε ένα ιό, δείχνει όσο ποτέ άλλοτε ότι έχει τη δύναμη να δώσει την πραγματική απάντηση. Και γιατί έχει την δύναμη να έχει την πραγματική απάντηση; Διότι ο Πολιτισμός ο δικός μας, δεν είναι ο Πολιτισμός της δύναμης, της κυριαρχίας. Δεν είναι ο Πολιτισμός των όπλων, των τεχνολογικών επιτευγμάτων. Ο δικός μας Πολιτισμός, είναι ο Πολιτισμός των σχέσεων. Είναι ο Πολιτισμός, ο οποίος ζυμώνεται μέσα στα βουλευτήρια των Εκκλησιών, των πλατειών και των καφενείων. Είναι ο Πολιτισμός, ο οποίος σμιλεύεται μέσα από ανθρώπινες σχέσεις, από γάμους και συμπεθεριά, μέσα από σόγια και συγγενολόγια, μέσα από μικρές και μεγάλες κοινότητες. Των Ελλήνων τις κοινότητες, οι οποίες συγκροτούν Πολιτισμό, Παράδοση και Ορθοδοξία. 

     Σήμερα μάλιστα Κυριακή των Αγίων Πάντων, είναι η ημέρα που κλείνουμε το βιβλίο του Πεντηκοσταρίου. Ήδη αναφέρθηκα σε αυτά τα βιβλία, τα οποία δεν είναι απλώς βιβλία υμνολογικά και λατρευτικά. Είναι τα βιβλία, τα οποία μας κράτησαν Έλληνες. Τα βιβλία, τα οποία κράτησαν τη γλώσσα. Τέσσερεις αιώνες, μήπως είχαμε δια βίου Εκπαίδευση; Μήπως είχαμε επιμόρφωση; Τι μας κράτησε όρθιους; Τα σχολειά και μάλιστα τα κρυφά σχολειά κατά κανόνα. Τα σχολειά που γίνονταν στους χώρους των Ναών και των Μοναστηριών. Έτσι λοιπόν, ένα από τα βιβλία είναι το Πεντηκοστάριο, το οποίο κλείνει σήμερα των Αγίων Πάντων και πριν από αυτό είχαμε ανοίξει το βιβλίο του Τριωδίου. Και αυτά τα δυο βιβλία συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους νοηματικά. Και μάλιστα στην περίοδο της σκλαβιάς τη δύσκολη, αυτά τα βιβλία ήταν βιβλία παρηγοριάς συγχρόνως. 'Ήταν βιβλία, τα οποία σμίλευαν φρόνημα. Ήταν τα βιβλία τα οποία έδιναν υπομονή, ελπίδα, κουράγιο. Βιβλία που έδιναν έμπνευση σε αγωνιστές, σε κλέφτες και αμαρτωλούς και καπεταναίους, αλλά ήταν και τα βιβλία που παρηγορούσαν κάθε δοκιμασμένο άνθρωπο. Το Τριώδιο είναι το βιβλίο που ξεκινά την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου και φτάνει τη νύχτα του Πάσχα. Περιλαμβάνει και τη Μεγάλη Εβδομάδα. Είναι το βιβλίο που εκφράζει την αγωνία του ανθρώπου, που νιώθει ότι έχει χάσει τον Θεό από τη ζωή του. Την αγωνία δηλαδή του καθενός από εμάς, που όλοι μας βρισκόμαστε σε τέτοιες καταστάσεις. Όλοι αισθανόμαστε απελπιστικά μόνοι και λέμε: « που είναι ο Θεός από τη ζωή μου; Πού είναι οι άνθρωποι από τη ζωή μου; Πού είναι ένας άνθρωπος να με καταλάβει, να με νιώσει; Πού είναι ο Θεός να με ακούσει»; 

       Σε πόσες λύπες, πικρίες, αγωνίες, αδιέξοδα, δεν έχει αναστενάξει η καρδιά μας; Το βιβλίο του αναστεγμού είναι το Τριώδιο. Του αναστεναγμού του τελώνη, της πόρνης, του αναστεναγμού όλων των προσώπων που παρελαύνουν. Του αναστεναγμού του πρώτου Αδάμ που είναι έξω από τον Παράδεισο και κλαίει και θρηνεί. Του αναστεναγμού της κάθε ψυχής που φωνάζει μέσα στην σαρακοστή «Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς». Και φτάνει το βιβλίο αυτό στην Ανάσταση του Χριστού, στην Αναγέννηση. Μέσα από τον Σταυρό έρχεται η ελπίδα, η Ανάσταση και η ζωή και ανοίγει και ένα άλλο βιβλίο μετά, το Πεντηκοστάριο για να μας δείξει τι σημαίνει Ανάσταση. Ότι η Ανάσταση δεν είναι μόνο του Χριστού αλλά είναι η Ανάσταση του ανθρώπου. Είναι η Ανάσταση των ανθρώπων. Είναι η Ανάσταση η πραγματική όλης της δημιουργίας. Είναι η Ανάσταση του φρονήματος, της καρδιάς, της ελπίδος, της σχέσης. Και αρχίζει μια πορεία, που μας δείχνει μέσα από τον Απόστολο Θωμά, τις Μυροφόρες γυναίκες, μέσα από τη Σαμαρείτιδα, μέσα από τον Τυφλό, μέσα από θαύματα. Μέσα από την εορτή της Αναλήψεως, που μας δείχνει ότι ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε μόνο για να είναι αθάνατος, αλλά για να ζήσει μια αθανασία και μια αιωνιότητα αγάπης και όχι μια αιωνιότητα μοναξιάς και κόλασης. Μια αιωνιότητα μέσα στην αγκαλιά του Θεού, του ουρανού. Και συνεχίζει το βιβλίο και φτάνει στην εορτή της Πεντηκοστής που έρχεται να μας φανερώσει, ότι η Ανάσταση είναι μια ζωή που την ζει κανείς μέσα στην Εκκλησία που είναι το δώρο του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μας. Αυτό είναι που μας κράτησε, που γίναμε Εκκλησία. Αν είχαμε μείνει ατομικότητες, μονάδες τι θα ήμασταν σήμερα; Θα είχαμε όλοι εξισλαμιστεί. Θα είχαμε χάσει την ταυτότητά μας. Θα είχαμε χάσει τα μνημεία μας, θα είχαμε χάσει τα πάντα. Μας κράτησε η κοινότητα και η Εκκλησία και αξίζει να μελετηθεί και για τα νεότερα παιδιά η συμβολή του κοινοτικού συστήματος στην διατήρηση της Ενικής αυτοσυνειδησίας. Και η αυτοδιοίκηση είναι η κατ’ εξοχήν συνέχεια και έκφραση του κοινοτισμού. Αυτού του κοινοτισμού, που κράτησε τους υπόδουλους. που μπορεί άνετα να αποτελέσει βάση ανάπτυξης και πορείας για το μέλλον. 

        Και φτάνουμε σήμερα στην Κυριακή των Αγίων Πάντων. Ξεκινήσαμε από την έξοδο από τον Παράδεισο, από την απέραντη θλίψη και μοναξιά και από τα απέραντα ερωτήματα, από τον απέραντο πόνο, από την αγωνία κάθε ανθρώπου που ξεκινήσαμε και σήμερα και φτάσαμε στην επιβεβαίωση κάθε ελπίδας και κάθε προσδοκίας. Σήμερα, τι έρχεται να μας πεί ο Χριστός; Δεν μας λέει απλά ότι είμαι εδώ άνθρωπε μου ταλαίπωρε για να σε αγαπώ, να με επικαλείσαι. Δεν θέλω να είμαι σε ένα θρόνο εξουσίας και εσύ να είσαι ο ικέτης που θα είσαι συνέχεια στα ποδαράκια μου για να παρακαλάς για λίγο έλεος. Δεν θέλω μια τέτοια σχέση μαζί σου. «Ήρθα στη ζωή σου», λέει ο Θεός, στον καθένα από εμάς «για να σε κάνω όπως είμαι Εγώ, να σε κάνω Άγιο. Να γίνεις Άγιος, είτε είσαι μορφωμένος, είτε είσαι αμόρφωτος. Είτε είσαι πλούσιος, είτε είσαι πτωχός. Είτε μένεις στο Γαρδίκι Ομιλαίων, είτε μένεις στην Ουάσιγκτον, στην Νέα Υόρκη. Όπου και να βρίσκεσαι, όποια και να είναι η ζωή σου. Είτε είσαι όμορφος, είτε είσαι άσχημος, είτε ξέρεις πολλά, είτε ξέρεις λίγα, είτε είσαι στρατηγός, είτε είσαι τεχνίτης. σε καλώ να γίνεις Άγιος, να μπεις και εσύ στο κάδρο των Αγίων Πάντων, να γίνεις ένας από αυτούς».

       Αυτή είναι η κατεξοχήν επιβεβαίωση κάθε ελπίδας και αυτή είναι η καταξίωση η πραγματική του ανθρωπισμού. Να γίνεται ο άνθρωπος, ό,τι είναι ο Θεός. Άγιος ο Θεός, άγιος και ο άνθρωπος. Να μετέχει ο ίδιος ο άνθρωπος στη Χάρη και την Δόξα του θεού. Αυτός είναι ο πραγματικός ανθρωπισμός και όχι αυτός που καλλιεργεί μια δήθεν δικαιωματοκεντρικότητα. Και είδαμε πόσο εύκολα την ξέχασε τώρα μπροστά σε μια πανδημία. Πού είναι η ελευθερία των δικαιωμάτων, για την οποία ακούγαμε από το πρωί μέχρι το βράδυ; Και να τολμούσες να βήξεις, όχι κάτι άλλο, θεωρούσουν φονταμενταλιστής, ομοφοβικός, το Α το Β το Γ. Έχουμε βρεί και καινούργιες ταμπέλες και καινούργια αυτοκόλλητα για να κολλάμε στους ανθρώπους. Πού πήγαν οι ελευθερίες; Πού πήγαν τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελευθερία της έκφρασης; Αφού σου λένε ούτε να αγκαλιάσεις, ούτε να χαιρετήσεις, έτσι μας λένε οι επιστήμονες. Πού πήγαν η ελευθερία κινήσεων, της έκφρασης; Πού πήγαν όλα αυτά; Στράφι τόσο γρήγορα; Πού είναι οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες; Πού είναι οι κολοσσοί αυτού του κόσμου; Να διαλύσουν, να σκουπίσουν αυτό τον ιό. Πού είναι οι πανεπιστήμονες που νόμιζαν, ότι θα παίζανε με μόρια και με γενετικά συστήματα και με τη Βιολογία και το DNA των ανθρώπων και νόμιζαν ότι θα φτιάξουν και κλώνους ανθρώπων, φωτοτυπίες ανθρώπων; Πού είναι όλη αυτή η έπαρση, αυτή η αλαζονεία, όλη αυτή η ισχυρογνωμοσύνη, ότι δεν έχουμε ανάγκη το Θεό, ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας με την εξυπνάδα, με τη δύναμή μας, με την κυριαρχία μας; Να λοιπόν που η πραγματική καταξίωση του ανθρώπου, είναι τελικά αυτή που ήταν πάντοτε, η αγιότητα. Ναι η αγιότητα. Πολλοί μεγάλοι και δυνατοί πέρασαν από αυτόν τον κόσμο μέσα στους αιώνες. Τους θυμάται κανείς; Τους μνημονεύει κανείς; Στην καλλίτερη περίπτωση να υπάρχει κάποιος ανδριάντας αλλά και αυτός στις περισσότερες των περιπτώσεων, να κάνει κάποιος μια βόλτα να δει σε τι χάλι είναι. Και τα μνημεία τα σπουδαία και τα μεγάλα. Τους περισσότερους τους ξεχνούν οι άνθρωποι, αλλά έχει ξεχάσει κανείς τον Άγιο Δημήτριο, την Αγία Παρασκευή, τον Άγιο Γεώργιο, τον Άγιο Νικόλαο; Πόσοι αιώνες έχουν περάσει! Πόσοι αιώνες έχουν περάσει από τότε που μαρτύρησαν αυτοί οι Άγιοι και τόσοι άλλοι Άγιοι για την αγάπη του Χριστού και συνεχίζουν να εμπνέουν ανθρώπους; Συνεχίζουν οι άνθρωποι να παίρνουν το όνομά τους από αυτούς και να αντλούν παρηγοριά και δύναμη στη ζωή τους. Και στα δύσκολα της ζωής να τρέχουν στον Άγιο. Στην εικόνα του Αγίου για να καταθέσουν τον πόνο και τον στεναγμό της καρδιάς. Σήμερα λοιπόν, που κλείνει το Πεντηκοστάριο και ανοίγει το άλλο βιβλίο η Παρακλητική, η οποία ουσιαστικά συνοψίζει και τα δύο βιβλία καθώς μέσα έχει και αναστάσιμη υμνολογία και κατανυκτική υμνολογία και σταυροαναστάσιμη, τα πάντα. Γιατί έχει σοφία η Εκκλησία μας. Η Εκκλησία θέλει πάντα να μας κρατά σε μια προοπτική ελπίδας. Η Εκκλησία μας έρχεται και μας λέει: «έχουμε δυσκολίες στη ζωή. Η ζωή δεν είναι βίος ανθόσπαρτος. Δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Η ζωή πράγματι έχει στενή και τεθλιμμένη οδό. Πράγματι για να μπορέσουν να κρατηθούν σχέσεις, για να μπορέσει να κρατηθεί μια οικογένεια θέλει πολύ δάκρυ, πολύ αγωνία, πολύ ταπείνωση, πολύ υπέρβαση. Μια μάνα για να κρατήσει τα παιδιά της ενωμένα και αγαπημένα, πρέπει να καταπιεί πολλά. Πρέπει να στραγγαλίσει πολλές φορές τον ίδιο της τον εαυτό, να καταπιέζει την ύπαρξή της. 'Οποιοσδήποτε άνθρωπος θέλει να οικοδομήσει κάτι σπουδαίο καλείται να διαβεί το δρόμο της θυσίας. Όμως δεν είναι ένας δρόμος χωρίς φως στο τέλος. Δεν είναι ένα αδιέξοδο, ένα τούνελ που οδηγεί στο χάος, αλλά ένας δρόμος που οδηγεί στην αγιότητα».

       Η αγιότητα είναι η Πατρίδα μας, ο προορισμός μας, όλων μας ανεξαιρέτως. Μα και εγώ μπορώ να γίνω Άγιος; Εγώ που έχω τόσες αδυναμίες, τόσα ελαττώματα; Εγώ που έχω τόσα λάθη, εγώ που δεν φέρομαι καλά; Εγώ που δεν ξέρω που πάνε τα τέσσερα, που έχω τόσο καιρό να πατήσω στην Εκκλησία; Ναι και εσύ, αρκεί να το καταλάβεις, να το πιστέψεις, να το αγαπήσεις, να εγκαταλείψεις τον παλαιό σου εαυτό και να γίνεις καινούργιος. Ναι μπορείς! Ναι μπορούμε! Μπορούμε να γίνουμε καλλίτεροι. Μπορούμε να πλησιάσουμε το Θεό. Ναι η αγιότητα δεν είναι παραμύθι. Δεν είναι όπιο το λαού για να κοιμίζει τους ανθρώπους. Είναι πραγματικότητα ζωντανή, απτή, χειροπιαστή. Πιάστε την. Μην την αφήνετε να σας ξεφύγει, να μας ξεφύγει, να μην πάει η ζωή μας χαμένη. Αμήν».Θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε το κήρυγμά του στο αυριανό μας δελτίο.

          Προ της απολύσεως, ο Σεβασμιώτατος ευλόγησε τους άρτους στη πετρόχτιστη αυλή του Ναού, αλλά και πατρικώς αγίασε όλο το χωριό και ευχήθηκε σε όλους Χρόνια Πολλά και ευλογημένα. 

          Ο Εφημέριος του χωριού προσεφώνησε τον Σεβασμιώτατο και εκ μέρους όλων με λόγια αγάπης και υικού σεβασμού τον καλωσόρισε στο ιστορικό χωριό Γαρδίκιον Ομιλαίων, ευχόμενος η ιστορική αυτή πατρική επίσκεψή του, να μείνει χαραγμένη στην καρδιά του και να την συνοδεύουν όμορφα συναισθήματα σε όλη την διάρκεια της Θεοφιλούς Ποιμαντοριάς  του στην Φθιώτιδα, για την οποία ευχήθηκε ολοψύχως να είναι μακρά, υγειή, καλλίκαρπο και ανεπανάληπτη. 

          Στην πλατεία του χωριού , μετά και την διανομή του αντιδώρου, εδόθη εκ μέρους του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου κέρασμα, κατά την διάρκεια του οποίου ο Σεβασμιώτατος είχε μια αγαπητική, ουσιαστική και ιδιαιτέρα προσφιλή επικοινωνία με όλους.

          Εις ανάμνησιν δε της πρώτης του επισκέψεως στο χωριό, εκφράζοντας τα συναισθήματα  όλων των απανταχού Γαδρικιωτών, ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου απανταχού Γαρδικιωτών, Στρατηγός ε.α. κ. Αθανάσιος Νικολοδήμος, προσέφερε στον Σεβασμιώτατο έναν Σταυρό Ευλογίας, συνοδευόμενο από αληθινές και εγκάρδιες ευχές προς το πρόσωπό του. 

          Στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στο ορεινό Γαρδίκι Ομιλαίων μεταξύ των πιστών, παρέστησαν: Ο Δήμαρχος Μακρακώμης κ. Γεώργιος Χατζής, Ο Διοικητής του Α.Τ. Σπερχειάδος κ.   Σταθοκώστας, ο Πρόεδρος του Γαρδικίου κ. Ιωάννης Βασιλείου, συνοδέυομενος από τον Αστυνομικό υπεύθυνο του χωριού, ο Πρόεδρος των Απανταχού Γαρδικιωτών κ. Αθανάσιος Νικολοδήμος, Στρατηγός ε.α., ο Πρόεδρος των Γαρδικιωτών Φθιώτιδος κ. Κωνσταντίνος Χριστόπουλος, καθώς και ο λόγιος Διδάσκαλος Εκπαιδευτικός κ. Βασίλειος Μαλούκος.

(*) Συνεχίζουμε το δελτίο μας με τις ποιμαντικές δράσεις του Ποιμενάρχου μας την περασμένη εβδομάδα. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Συμεών με κλιμάκιο συνεργατών του επισκέφθηκε τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. κ. Ιερώνυμο, προκειμένου να λάβουν την πατρική του ευχή και ευλογία για μια σειρά από κοινωνικοπρονοιακές δράσεις,  οι οποίες άλλες ήδη υλοποιούνται και άλλες πρόκειται να υλοποιηθούν στην Ιερά Μητρόπολή μας.

      Στη συνέχεια, ο Σεβασμιώτατος και οι συνεργάτες του, επισκέφθηκαν  τις Κεντρικές Εγκαταστάσεις του Φιλανθρωπικού Οργανισμού «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών,  όπου είχαν πολύωρη συνάντηση με τον Διευθυντή του Οργανισμού κ. Κωνσταντίνο Δήμτσα και τους συνεργάτες του, σχετικά με τη σύναψη συνεργασίας και εκπόνησης κοινών φιλανθρωπικών δράσεων μεταξύ Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος και «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ».

    Κατόπιν ο Σεβασμιώτατος με τους συνεργάτες του επισκέφθηκαν το πρότυπο «ΔΗΜΗΤΡΕΙΟ» Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιού της «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» στο Μοσχάτο.

     Την Τρίτη 9 Ιουνίου το απόγευμα, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Συμεών μετέβη στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής Μοσχοχωρίου, όπου ετέλεσε την Εξόδιο Ακολουθία του αγαπητού συμπολίτου μας  Νικολάου Πανόπουλου και απηύθυνε λόγο επιστηρικτικό και παρηγορητικό προς την οικογένεια, τους συγγενείς  και τους συγχωριανούς του μακαριστού.

     Αμέσως μετά,  συνοδευόμενος από τον Αιδεσιμολ. Πρωτ. π. Δημήτριο Ατματζίδη, Διευθυντή του Ραδιοφωνικού Σταθμού και του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Μητροπόλεως μας και Πρόεδρου του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ναού της Αγίας Παρασκευής Μοσχοχωρίου,  επισκέφθηκε και προσεκύνησε το Ιερό Παρεκκλήσιο της Αγίας Κυριακής Μοσχοχωρίου, το οποίο βρίσκεται στην παραποτάμια κοιλάδα του Σπερχειού  και ενημερώθηκε για την πλούσια ιστορία του Παρεκκλησίου και τις περαιτέρω ανάγκες ευπρεπισμού του.

       Την Τετάρτη 10 Ιουνίου το πρωί, με άδεια και ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Συμεών, και κατόπιν αιτήματος του Διοικητού της Μονάδος Καυσίμων Ραχών της Πολεμικής Αεροπόριας Σμηναγού Ιωάννη Φράγκου, ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Παμμεγίστων Ταξιαρχών Νεραϊδος Στυλίδος Πανοσιολ.  Αρχιμ. π. Αγαθόνικος Βενετσάνος, μετέφερε στο στρατόπεδο την Ιερά Εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, προκειμένου το προσωπικό της Μονάδος, τα Στελέχη και οι Σμηνίτες να την προσκυνήσουν και να λάβουν την Χάρη του Προστάτου της Αεροπορίας.

     Στην σύντομη δέηση όπου ετέλεσε ο Σεβασμιώτατος κατά την υποδοχή της Ιεράς Εικόνος, παρευρέθησαν και εκπρόσωποι των τοπικών Αρχών, ενώ ο Σεβασμιώτατος με ιδιαίτερα συγκινητικά λόγια αναφέρθηκε στις σχέσεις συνεργασίας, με πυρήνα την διακονία του ανθρώπου, μεταξύ Εκκλησίας και Ενόπλων Δυνάμεων.

       Ο Σεβασμιώτατος ακολούθως μετέβη στην πόλη της Στυλίδας, όπου είχε μια επί τόπου συνεργασία και επικοινωνία για θέματα της Ανατολικής Φθιώτιδος με τον Περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδος κ. Φάνη Σπανό με τον Αντιπεριφερειάρχη Π.Ε. Φθιώτιδος κ. Ηλία Κυρμανίδη, τον Πρόεδρο του Περιφερειακού Συμβουλίου κ. Ηλία Σανίδα, τη Δήμαρχο Στυλίδος κ. Βιργινία Στεργίου, με τον Αντιπεριφερειάρχη Πολιτικής Προστασίας κ. Αθανάσιο Καρακάντζα και άλλους υπηρεσιακούς παράγοντες.

       Ο Σεβασμιώτατος ιδιαίτερα επεσήμανε το ενδιαφέρον του για την στήριξη των τεσσάρων Ιερών Μονών της Μητροπόλεως στην περιοχή της Ανατολικής Φθιώτιδος, οι οποίες αποτελούν ένα ισχυρό πνευματικό δίκτυο και ενισχύουν το πολιτιστικό απόθεμα του τόπου.

       Ακολούθως ο  Σεβασμιώτατος, συνοδευόμενος από τον Άγιο Πρωτοσύγκελο της καθ΄ημάς Ιεράς Μητροπόλεως Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Άγγελο Ανθόπουλο, πραγματοποίησε επίσκεψη στον Ιερό Ναό των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης στο Αχλάδι Φθιώτιδος, προκειμένου να συναντήσει και να επικοινωνήσει με τον άνθρωπο που επί τέσσερεις σχεδόν δεκαετίες, στάθηκε στο πλευρό του μακαριστού Μητροπολίτου Φθιώτιδος κυρού Δαμασκηνού, την Γερόντισσα Χαριτίνη.

     Ο Σεβασμιώτατος έγινε ιδιαίτερα δεκτός με αγάπη και σεβασμό από τη Γερόντισσα Χαριτίνη και είχε την δυνατότητα για μια όμορφη, περιεκτική και πνευματική επικοινωνία.

        Το βράδυ της 10^ης Ιουνίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Συμεών επισκέφθηκε και πάλι τα ορεινά της Ανατολικής Φθιώτιδος και συγκεκριμένα την Ιερά Μονή του Αγίου Βλασίου Στυλίδος, όπου και παρέστη συμπροσευχόμενος στην Ιερά Αγρυπνία, η οποία τελέσθηκε στο Ιστορικό Καθολικό της Μονής,  επί τη μνήμη των Αγίων Αποστόλων Βαρνάβα και  Βαρθολομαίου.

       Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας έγινε δεκτός με θέρμη από τον νέο Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής και Πρωτοσύγκελο της Ιεράς  Μητροπόλεως μας Πανοσιολ.  Αρχιμ. π. Άγγελο Ανθόπουλο και παρέμεινε μέχρι τέλους στην Ιερά Αγρυπνία,  όπου και ευχήθηκε πατρικά και αγαπητικά στον εορτάζοντα Ηγουμενοσύμβουλο της Ιεράς Μονής, Ιεροκήρυκα της Ιεράς μας Μητροπόλεως και Διευθυντή του Ραχουτείου Εκκλησιαστικού Γηροκομείου Λαμίας, Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Βαρθολομαίο Κάσση.

          Την Πέμπτη 11 Ιουνίου το πρωί, ο Σεβασμιώτατος λειτουργήθηκε στον περικαλλή Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Νέας Άμπλιανης Λαμίας, όπου τιμήθηκε ιδιαίτερα  η μνήμη του Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας του Ιατρού, μιας και στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού υπάρχει Ιερό Παρεκκλήσιο αφιερωμένο στον Άγιο Λουκά, μοναδικό σε όλη την Φθιώτιδα.

        Ο Σεβασμιώτατος κήρυξε το Θείο Λόγο, αναφερόμενος στο πρόσωπο του Αγίου Λουκά, σε σχέση μάλιστα με την σύγχρονη συζήτηση για τη σχέση της επιστημονικής κοινότητας με την πίστη και την Εκκλησία.

           Συνάντηση συνεργασίας πραγματοποίησε το πρωί της Παρασκευής 12 Ιουνίου στο γραφείο του στις Εγκαταστάσεις του Πνευματικού - Διοικητικού Κέντρου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Συμεών με τον Δήμαρχο Λαμιέων κ. Ευθύμιο Καραΐσκο, από τον οποίο ενημερώθηκε για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη Λαμία, σχετικά με τα κρούσματα του κορωνοϊού, καθώς  και για άλλα τρέχοντα θέματα κοινού ενδιαφέροντος.

         Για το ίδιο θέμα ο Σεβασμιώτατος είχε επίσης συνεχείς επικοινωνίες με τον Δήμαρχο Λοκρών κ. Αθανάσιο Ζεκεντέ και τον Διοικητή της 5ης Υγειονομικής Περιφέρειας Θεσσαλίας & Στερεάς Ελλάδας κ. Φώτιο Σερέτη.

       Ο Σεβασμιώτατος για μία ακόμη φορά ευχαρίστησε τον κ. Φώτιο Σερέτη για την προσφορά επαρκούς υγειονομικού υλικού για τις δομές φιλοξενίας και πρόνοιας της Μητροπόλεως.

         Επίσης το μεσημέρι της Παρασκευής, ο Σεβασμιώτατος εδέχθη επίσκεψη στο γραφείο του, από την Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ της ιδιαιτέρας Πατρίδος του, του Ν. Καστοριάς κ. Ολυμπία Τελιγιορίδου. Ο Σεβασμιώτατος εδέχθη με πολλή χαρά την κ. Τελιγιορίδου και για αρκετή ώρα είχαν μια εποικοδομητική και ουσιαστική συζήτηση για  επίκαιρα θέματα κοινού ενδιαφέροντος.

           Το Σάββατο 13 Ιουνίου ο Σεβασμιώτατος ετέλεσε δύο Βαπτίσεις, κατόπιν προσκλήσεως των οικογενειών. Το πρωί στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Καινουρίου και το απόγευμα στο Ιερό Προσκύνημα Παναγίας Προυσιωτίσσης Βαρδατών, ευλογώντας τα νεοφώτιστα μέλη της Εκκλησίας του Χριστού και προσφέροντας στους οικείους λόγο κατηχητικό και εποικοδομητικό και πατρικές ευχές.

          Τέλος, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Συμεών το απόγευμα του Σαββάτου 13 Ιουνίου, χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό της Εορτής των Αγίων Πάντων στο ομώνυμο Ιερό Παρεκκλήσιο της Ενορίας του χωριού Άγιος Στέφανος Δομοκού,  στον οποίο και ωμίλησε ερμηνεύοντας το γραφικό Παλαιοδιαθηκικό λόγιο:  «καὶ ἔσεσθε ἅγιοι, ὅτι ἅγιος ἐγὼ» (Λευιτ. 20.7).

         Στον Αρχιερατικό Εσπερινό παρέστησαν: ο Δήμαρχος Δομοκού κ. Χαράλαμπος Λιόλιος, Αντιδήμαρχοι, Δημοτικοί Σύμβουλοι, ο Πρόεδρος του χωριού, Πρόεδροι Πολιτιστικών Συλλόγων και εκπρόσωποι φορέων.

 (*) Σε κλίμα κατάνυξης και ιδιαίτερης χαράς τελέσθηκε η Θεία Λειτουργία της Κυριακής των Αγίων Πάντων στο ιστορικό Καθολικό της Ιεράς Μονής του Αγίου Βλασίου Στυλίδος.

          Η Κυριακή των Αγίων Πάντων σήμανε για την ιστορία της Μονής μια νέα απαρχή μιας πνευματικής λαμπρής πορείας, καθότι σήμερα ο νέος Καθηγούμενος της Μονής και Πρωτοσύγκελλος της καθ΄ημάς Ιεράς Μητροπόλεως, Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Άγγελος Ανθόπουλος ετέλεσε την πρώτη του Θεία Λειτουργία στο Ιερό θυσιαστήριο του Καθολικού.

          Τον Άγιο Καθηγούμενο στην Θεία Λειτουργία πλαισίωσε ο Ηγουμενοσύμβουλος και αδελφός της Μονής, Ιεροκήρυξ της καθ΄ημάς Ιεράς Μητροπόλεως Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Βαρθολομαίος Κάσσης, ενώ εκ του Ιερού Βήματος παρέστη και ο προηγούμενος της Μονής Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Βλάσιος Παναγιωτόπουλος.

          Μεταξύ των πιστών, οι οποίοι έσπευσαν να ευχηθούν το ΑΞΙΟΣ! στο νέο Καθηγούμενο, παρέστη τιμητικώς, εκφράζοντας τα συναισθήματα ολοκλήρου του λαού της Ανατολικής Φθιώτιδος και η Δήμαρχος Στυλίδος κ. Βιργινία Στεργίου.

          Στο κήρυγμα του ο  Άγιος Καθηγούμενος αναφέρθηκε περιεκτικώς και άκρως διδακτικώς στο μεγάλο γεγονός της Εορτής των Αγίων Πάντων.    

          Προ της απολύσεως τον π. Άγγελο προσεφώνησαν ο Αρχιμ. π. Βαρθολομαίος και η Δήμαρχος κ. Βιργινία Στεργίου, η οποία και ευχαρίστησε εκ μέρους όλων των δημοτών, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Συμεών για την επιλογή του αυτή, να καταστήσει νέο Καθηγούμενο της Μονής τον Πρωτοσύσκελλο της Μητροπόλεως μας π. Άγγελο Ανθόπουλο και με αισθήματα σεβασμού και αγάπης διαβεβαίωσε τόσο τον Σεβασμιώτατο, όσο και τον Άγιο Καθηγούμενο, ότι με κάθε δυνατό τρόπο, τόσο ο Δήμος Στυλίδος, όσο  και εκείνη προσωπικά θα σταθεί αρωγός και συμπαραστάτης στην πνευματική εξέλιξη και καρποφορία της νέας Αδελφότητος, ώστε και αυτή η Μονή να αποτελεί έναν πνευματικό φάρο της Ανατολικής Στυλίδος και ένα απάνεμο λιμάνι για κάθε κουρασμένη ψυχή.

          Ο Άγιος Καθηγούμενος ευχαρίστησε τον π. Βαρθολομαίο και την κ. Δήμαρχο και εδόξασε το Όνομα του Αγίου Θεού για το κάλεσμά Του σε αυτή τη νέα διακονία, μέσα από την απόφαση του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Συμεών να τον διορίσει Καθηγούμενο της ιστορικής αυτής Μονής, ευλογημένη απαρχή της οποίας, υπήρξε η σημερινή Θεία Λειτουργία της Κυριακής των Αγίων Πάντων. Ο Άγιος Καθηγούμενος προσεκάλεσε και παρεκάλεσε τους πιστούς χριστιανούς της περιοχής για την στήριξή τους σε αυτή την νέα πορεία. Μία πρόσκληση, η οποία έγινε δεκτή με έκδηλο τον ενθουσιασμό από τους παρευρισκομένους πιστούς.

          Μετά και την διανομή του αντιδώρου, εκ μέρους της αδελφότητος εδόθη παραδοσιακό μοναστηριακό κέρασμα στην αυλή της Μονής, η  οποία κατέχει ειδυλλιακή θέση, έχοντας ως θεα την καταγάλανη θάλασσα του Μαλιακού κόλπου και την όμορφη πόλη της Στυλίδος.