Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως ὁ θαυματουργός (+1920)

Γεννήθηκε στή Σηλυβρία τῆς Ἀν. Θράκης τό 1846 ἀπό τούς εὐσεβεῖς γονεῖς Δῆμο καί Μαρία Κεφαλᾶ, καί στό βάπτισμα ἔλαβε τό ὄνομα Ἀναστάσιος. Τά πρῶτα γράμματαἔμαθε στήν ἰδιαίτερη πατρίδα του καί συνέχισε στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἐργάσθηκε καί ὡς ὑπάλληλος σ’ἐμποροκατάστημα καί παιδονόμος σέ σχολή. Εἰκοσάχρονος μετέβη στή Χίο, ὅπου διορίσθηκε διδάσκαλος. Ἡ ἑπταετής διδασκαλία του ἐπεξετάθη καί στούς ἐκεῖ ἁπλοϊκούς χωρικούς, ἀλλά συχνά κήρυττε καί στήν Ἐκκλησία. Τό 1876 ἐκάρη μοναχός στή Νέα Μονή τῆς Χίου καί τό ἑπόμενο ἔτος χειροτονήθηκε διάκονος κι ὀνομάσθηκε Νεκτάριος. Μέ δωρεές εὐεργετῶν σπούδασε θεολογία στήν Ἀθήνα καί κατόπιν μετέβη στήν Ἀλεξάνδρεια, ὅπου χειροτονήθηκε ἱερεύς καί ἀργότερα Μητροπολίτης Πενταπόλεως κι ἀνέπτυξε πλούσια ποιμαντική δράση.

Λόγω συκοφαντιῶν ἀναγκάζεται νά ἀναχωρήσει γιά τήν Ἀθήνα κι ἀπό έκεῖ γιά τό Ἅγιον Ὄρος. Τό 1891 διορίζεται ἱεροκήρυκας Εὐβοίας καί τό 1893 Φθιώτιδος καί Φωκίδος. Οἱ περιοχές πού δέχθηκαν τό κήρυγμά του εὐγνωμονοῦν γιά τό πέρασμα τοῦ ἀγίου διδασκάλου. Εἶναι χαρακτηριστική ἡ περιγραφή τῆς ἀναχωρήσεώς του ἀπό τή Λαμία: «Πανδήμως πρό ἡμερῶν ἡ πόλις μας προέπεμψε τόν τέως ἐκπληροῦντα τά καθήκοντα τοῦ Ἱεροκήρυκος ἐν τῷ Νομῷ Φθιώτιδος Σεβ. πρώην Μητροπολίτην Πενταπόλεως κ. Νεκτάριον Κεφαλᾶν, μεταβαίνοντα εἰς Ἀθήνας ὅπως ἐπαξίως ἀναλάβῃ τήν διεύθυνσιν τῆς Ριζαρείου Σχολῆς. Ἐπί τῇ εἰδήσει τῆς ἀναχωρώσεως ἐκ τῆς πόλεώς μας τοῦ διακεκριμένου Ἀρχιεπισκόπου, οἱ συμπολῖται ἡμῶν ἔσπευσαν ἀθρόοι εἰς τόν οἶκον αὐτοῦ. Ἦτο δέ λαμπρόν τό θέαμα νά βλέπῃ τις ὁλόκληρον πόλιν προπέμπουσαν αὐτόν μετά συγκινήσεως. Τά ἐκδηλωθέντα αἰσθήματα ἐκ μέρους τῶν πολιτῶν μας καί ἡ λύπη ἥν ἠσθάνθησαν οὗτοι ἐπί τῇ στερήσει τοῦ διαπρεποῦς ἱεράρχου, ἀνῶ ἀποδεικνύουσι τήν δικαίαν ἐκτίμησιν πρός αὐτόν καί τήν εὐγνωμοσύνην ἥν ὀφείλομεν πάντες, διότι ὀμολογουμένως πολύ ὠφέλησε τόν τόπον μας ἡ ἐπί μακρόν διάστημα διαμονή του ἐνταῦθα... δέν γνωρίζομεν πότε θά ἀξιωθῶμεν νά ἀπολαύσωμεν αὐτοῦ (νέου ἀρχιερέως) καί μάλιστα ὁμοίου τοῦ πρώην Πενταπόλεως κ. Νεκταρίου Κεφαλᾶ.

Ὡς σχολάρχης τῆς Ριζαρείου Σχολῆς Ἀθηνῶν ἀναγνωρίζεται ὡς δίκαιος καί φιλόστοργος πατέρας καί διδάσκαλος. Τό 1904 ἵδρυσε στήν Αἴγινα γυναικεία μονή τῆς Ἁγίας Τριάδος. Τό 1907 παραιτήθηκε τῆς σχολαρχίας καί μετέβη πρός μόνιμη ἐγκαταβίωση στή μονή του, στήν ὁποία συνέχισε τίς μελέτες καί πολύτιμες συγγραφές του, τή νήψη, τήν ἄσκηση, τήν προσευχή, ὑπομένοντας μέχρι τέλους σκληρές δοκιμασίες. Ἀνεπαύθη μετά ἀπό ἀσθένεια στίς 09.11.1920. Τά θαυματουργοῦντα λείψανά του σώζονται στή μονή του, ὅπου τό κελλί καί ὁ τάφος του, πού ἀποτελεῖ πανορθόδοξο προσκύνημα. Μέ τόν βίο του ἀσχολήθηκαν πολλοί. Τήν πλήρη ἀκολουθία του συνέθεσε ὁ μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης. Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 9^η Νοεμβρίου. Ὁ ἅγιος Νεκτάριος ἀποτελεῖ τόν ἅγιο τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος.