Ημερομηνία:
Αποσπάσματα από την ομιλία του Καθηγουμένου της Ι.Μ. Αγάθωνος π. Δαμασκηνού Ζαχαράκη, η οποία εκφωνήθηκε κατά την διάρκεια του Β Κατανυκτικού Εσπερινού την Κυριακή της Ορθοδοξίας (5 Μαρτίου 2017), εις τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λαμίας, παρουσία ιερέων και διακόνων της πόλεως και πλήθους πιστών.
Ο π. Δαμασκηνός στην θαυμάσια ομιλία του αναφέρθηκε εκτενώς στην ιστορία της Αναστηλώσεως των Ιερών Εικόνων, στη μεγάλη αυτή Νίκη της Ορθοδοξίας, καθώς και στην διαφύλαξη της Ενότητος της πίστεως μας.
Συγκεκριμένα ο π. Δαμασκηνός ανέφερε:
«Με τη σεπτή εντολή και ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Νικολάου, ήρθαμε απόψε εδώ στον Μητροπολιτικό ναό της Λαμίας, για να απευθύνουμε στην αγάπη σας λόγον αγαθόν και ωφέλιμον.
Η σημερινή ημέρα είναι αγία για την Εκκλησία μας και η σημασία της μεγάλη και ξεχωριστή, διότι παρά το κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, εορτάζει, και, μάλιστα λαμπρά, η Ορθοδοξία μας, που είναι η αληθινή Εκκλησία του Χριστού.
Θυμόμαστε, σήμερα, ένα κορυφαίο γεγονός της εκκλησιαστικής μας ιστορίας. Την αναστήλωση, δηλαδή, των ιερών εικόνων, η οποία επισυνέβη το έτος 843 μ.Χ., στο Βυζάντιο.
Αναφερόμαστε στη μεγάλη εικονομαχική έριδα, η οποία συνετάραξε κυριολεκτικά την Εκκλησία μας για περισσότερα από εκατό χρόνια και επισώρευσε στη μεγάλη αυτοκρατορία πολλά δεινά τα οποία τσάκισαν κυριολεκτικά την ραχοκοκκαλιά της. Και όλο αυτό έγινε χωρίς να υπάρχει, ξαναλέγω, ιδιαίτερα σημαντικός λόγος.
Είναι φαίνεται διαχρονικά η μοίρα αυτού του λαού να αυτοτσακίζεται και να αυτοκτονεί για ασήμαντα προβλήματα τα οποία μόνος του δημιουργεί και μετά να μένει έρμαιο στις διαθέσεις των ποικιλόνυμων εχθρών του.
Ομοιάζει με τους άμυαλους βοσκούς που χαλάνε τα μαντριά τους και αφήνουν τα πρόβατά τους βορά των λύκων.
Η εικονομαχική έριδα σχετίζεται και με το δικό μας Παλαιομονάστηρο που ήταν κτισμένο ανάμεσα στα χωριά Λυχνός και Καστανιά Υπάτης. Οι Πατέρες της μονής εκείνης υπήρξαν εικονόφιλοι και γι’ αυτό διώχθηκαν από τους εικονομάχους και οι ίδιοι και το μοναστήρι τους, το οποίο οι ασεβείς κατέστρεψαν κυριολεκτικά και πολλούς από τους πατέρες εφόνευσαν. Οι πατέρες της μονής εκείνης, για την θεάρεστη στάση τους, απέναντι στις ιερές εικόνες, ονομάστηκαν, από τους ιστορικούς, «Αγαθοί και καθαροί Πατέρες», όπως επίσης και η μονή τους ονομάστηκε «αγαθή και καθαρή μονή».
Την εφέστια εικόνα εκείνης της μονής, βρήκε αργότερα, θαυματουργικά, ο Όσιος Αγάθων, μέσα σε μια σπηλιά, και για χάρη Της έφτιαξε το νέο μοναστήρι, που ονομάστηκε αργότερα, προς τιμήν του, μοναστήρι του Αγάθωνα.
Αδελφοί μου,
Η σημερινή ημέρα είναι η ημέρα της ορθόδοξης πίστης. Η Εκκλησία μας είναι στερεωμένη πάνω στην ασάλευτη πέτρα αυτής της πίστεως. Μια χριστιανική κοινότητα που δεν πιστεύει ορθόδοξα στον Θεό, έχει νοθεύσει την ταυτότητα και την αποστολή της. Κάνει το μεγάλο λάθος να διδάσκει στους ανθρώπους μια πίστη που δεν παραπέμπει στον τριαδικό Θεό, όπως αυτός είναι, αλλά όπως εκείνη τον φαντάζεται.
Ένα ρητό λέγει: «Να μην πιστεύεις στον Θεό που εσύ δημιούργησες, αλλά στον Θεό που δημιούργησε εσένα».
Για έναν αληθινά ευσεβή χριστιανό το πρώτιστο αγαθό στη ζωή του είναι η ορθή πίστη, όλα τα άλλα, που λογίζονται ως ανθρώπινα, έπονται.
Η προάσπιση της ορθόδοξης πίστης είναι κάτι στο οποίο η Εκκλησία αφιέρωσε μεγάλο μέρος του χρόνου της και του δυναμισμού της.
Η λέξη ορθοδοξία σημαίνει ορθή δόξα, δηλαδή ορθή πίστη στον Θεό και αυτή η πίστη δεν είναι απλώς υπόθεση του νού, αλλά βίωμα της καρδιάς, γιατί το πρώτο είναι πολύ λίγο, χωρίς το δεύτερο. Η πίστη δεν είναι γνωσιολογική υπόθεση, είναι πύρρωμα καρδιάς!
Η ενότητα της Εκκλησίας θεμελιώνεται στην ενότητα της πίστεως, την οποία σε κάθε θεία λειτουργία ζητάμε από το Θεό. Όποιος τραυματίζει την ενότητα της Εκκλησίας διαπράττει σχεδόν εξίσου σοβαρό αμάρτημα με εκείνον που τραυματίζει την αυθεντικότητα της πίστεως, στην οποία αυτή η ενότητα θεμελιώνεται.
Χριστιανοί μου,
Το μεγάλο έργο της διαφύλαξης και της μαρτυρίας της Ορθόδοξης πίστης, η Εκκλησία μας, το έχει αναθέσει στους κληρικούς της και μάλιστα στους επισκόπους της, που πρέπει ασυζητητεί να ορθοτομούν το λόγο της αληθείας. Ο επίσκοπος που δεν εκφράζει την ορθή πίστη, παύει να είναι επίσκοπος της εκκλησίας.
Κανένας κληρικός ή λαικός δεν έχει το δικαίωμα να ερμηνεύει την πίστη σύμφωνα με τις δικές του αντιλήψεις.
Μεγάλο πρόβλημα μέσα στην εκκλησία δημιουργούν κάποιοι φανατικοί χριστιανοί, που ταυτίζουν, την πίστη της εκκλησίας και την αλήθεια, με τη δική τους πίστη και τον εαυτό τους. Αυτοί θεωρούν πως είναι οι μόνοι μέσα στον κόσμο, που κρατάνε την πίστη, την αλήθεια και την ορθοδοξία και πως όσοι δεν συμφωνούν μαζί τους, είναι ασεβείς και άθεοι αι αυτή την αρρωστημένη πεποίθησή τους προσπαθούν να την περάσουν και στους άλλους συνανθρώπους τους.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σήμερα στον τόπο μας. Κάποιοι κληρικοί και λαικοί πάσχοντες από το παραπάνω σύνδρομο του εγωκεντρισμού τους, αυτοονομάστηκαν «φύλακες» της ορθόδοξης πίστης και κάποιοι άλλοι «γνήσιοι χριστιανοί» και χωρίς ταπείνωση και υπακοή στην εκκλησία διασπούν την ενότητά της.
Είναι τόσο τυφλωμένοι από το πάθος τους, που δεν διστάζουν ακόμα και να αποτειχιστούν, δηλαδή να φύγουν από την εκκλησία, αγνοούντες ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο από τα κακά που μπορεί να συμβεί σε ένα χριστιανό στον κόσμο αυτό.
Αποδομούν με τα αλλοπρόσαλα και φανατικά κηρύγματά τους τον Πατριάρχη μας, τον Αρχιεπίσκοπο, τους Επισκόπους μας, και κάθε απλό χριστιανό, που σέβεται την εκκλησία και τα όργανά της. Αντί να υπακούσουν αυτοί στην εκκλησία, ζητάνε η εκκλησία του Χριστού, να υπακούσει σε αυτούς. Αν αυτό δεν είναι παραφροσύνη, πες μου, εσείς, τι άλλο είναι;
Πολύ ορθά ο Μητροπολίτης μας καυτηρίασε σε πρόσφατο κήρυγμά του τις παρεκτροπές αυτές, λέγοντας:
«Την ευθύνη των εκκλησιαστικών ζητημάτων την έχουν οι στρατηγοί της εκκλησίας, δηλαδή οι επίσκοποί της και όχι οι απλοί στρατιώτες».
Τέτοιες μονομερείς ενέργειες τις έχει πληρώσει πολλές φορές και μάλιστα πολύ ακριβά και η εκκλησία μας και η πατρίδα μας.
Είμαστε έξυπνος λαός και δεν πρέπει να πέφτουμε σε τέτοια λάθη».
Κατακλείοντας την ομιλία του ο π. Δαμασκήνος ανέφερε χαρακτηριστικά:
«Η εκκλησία μας βρίσκεται σε καλά χέρια και η πίστη μας λέγει πως οι αξιωματούχοι της είναι εκλεγμένοι από το Πανάγιο Πνεύμα το οποίον όλον συγκροτεί τον θεσμόν της εκκλησίας.
Οι αποφάσεις της Εκκλησίας μας έχουν Αγιοπνευματικό κύρος, αφορούν όλους τους ορθοδόξους χριστιανούς και δεν έχει κανένας το δικαίωμα να τις αμφισβητήσει. Πρέπει το φρόνημα κάθε χριστιανού να είναι, πάνω από όλα, εκκλησιολογικό.
Αδελφοί μου,
Σήμερα τιμήσαμε και τιμούμε τους μεγάλους ομολογητές της πίστης. Τους ευσεβείς αυτοκράτορες της Ρωμηοσύνης που με τόσες θυσίες τους υπερασπίστηκαν την Ορθοδοξία μας και που συχνά, πολλοί από αυτούς, αντήλλαξαν τη βασιλική πορφύρα με το ταπεινό ένδυμα του μοναχικού σχήματος.
Τιμούμε επίσης, τους ποιμένες της Εκκλησίας μας, αρχιερείς, ιερείς και διακόνους, που ορθοτόμησαν το λόγο της αληθείας και υπέστησαν τις μαρτυρικές συνέπειες. Τους μοναχούς και τις μοναχές, αλλά και τους λαικούς που αγωνίστηκαν για το μεγάλο δώρο της ορθοδοξίας, θυσιάζοντας πολλές φορές ακόμη και τη ζωή τους».
Αιωνία τους η μνήμη!
Καλή Τεσσαρακοστή και καλή Ανάσταση!
Χρόνια σας πολλά!
