Ημερομηνία:
ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ἐλέῳ τοῦ δι΄ ἡμᾶς ἐνανθρωπήσαντος
Σωτῆρος Χριστοῦ
Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Φθιώτιδος
Πρός τούς εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς
τούς ἐντιμωτάτους Ἄρχοντες,
τά Μοναχικά τάγματα
καί τόν θεογενῆ λαόν,
Χάρις καί ἔλεος μετά πάντων ὑμῶν!
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ.
Τά σύμπαντα σήμερον, χαρᾶς πληροῦνται.
Χριστός ἐτέχθη ἐκ τῆς Παρθένου.
Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη χαρά τοῦ σύμπαντος κόσμου ἀπό τήν σημερινή τῆς Μητροπόλεως τῶν ἑορτῶν. Γῆ καί οὐρανός, ἄνθρωποι καί ἄγγελοι, λογική καί ἄλογη φύση μέ εὐφροσύνη μαζί μέ τούς Ἀγγέλους ψάλλουν «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2,14).
Τό γεγονός τῆς Γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου εἶναι «τό μεῖζον», πού εἶδε ἡ κτίσις.
«Χριστός ἐπί γῆς». Οἱ τρεῖς αὐτές λέξεις περιγράφουν τό μέγα καί παράδοξο θαῦμα τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου, τό ὁποῖο σήμερα ἑορτάζει καί βιώνει ἡ Ἐκκλησία μας μέσα στή Θεία Λειτουργία καί στήν ὑμνογραφία τῆς ἑορτῆς. Ὁ Θεός ἦλθε στή γῆ.
«Ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς, ὁ ἔχων θρόνον οὐρανόν, ὁ ἄνω τῷ Πατρί συγκαθεζόμενος» τώρα πιά εἶναι στή γῆ. Ὁ Ἄναρχος ἔλαβε ἀρχή. Ὁ ἀχώρητος χώρεσε μέσα στό σῶμα τῆς Θεοτόκου.
Ὁ Θεός ἔλαβε μορφή ἀνθρώπου καί μάλιστα δούλου. Γεννήθηκε ἀπό τήν Παρθένο ἄνευ σπορᾶς ἀνδρός καί ὁ τόκος δέν παραβίασε τήν παρθενία της.
Δικαίως ὁ Ἱερός Ὑμνογράφος γεμᾶτος ἔκπληξη καί θαυμασμό ἀναφωνεῖ: «Ὤ βάθος πλούτου καί σοφίας καί γνώσεως Θεοῦ. Ὅπου Θεός δέ βούλεται νικᾶται φύσεως τάξις».
«Θεός τό τεχθέν». Τό βρέφος τῆς Βηθλεέμ εἶναι ὁ Θεός. Ἔλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση γιά νά προσφέρει στόν κόσμο τήν ἀπολύτρωση. Ἦλθε ταπεινά καί ἀθόρυβα. Ὅπως λέγει ὁ ὕμνος τοῦ Ὑμνογράφου Ἁγίου Κοσμᾶ «κατέβης ὑετός Χριστέ καί ὡς σταγόνες ἐν γῇ στάζουσαι». Ἥσυχα καί ἄνευ πομπῆς καί ἐπιδείξεως, χωρίς σκῆπτρα καί θρόνους, ἀλλά μέ ἐσχάτη πτωχεία. Ὑπάρχει εὐτελέστερος τόπος ἀπό τό σπήλαιο; Ὑπάρχουν ταπεινότερα ἐνδύματα ἀπό τά σπάργανα; Μέ τήν πτωχεία ὅμως αὐτή καί τήν ταπείνωση διέλαμψε ὁ πλοῦτος τῆς Θεότητος. Οἱ σοφοί καταπλήττονται, ὅταν βλέπουν «νήπιον κατακείμενον ἐν φάτνῃ» (Ὑπακοή Ὄρθρου Χριστουγέννων). Ἀναζητοῦν τόν Βασιλέα καί καθοδηγούμενοι ὑπό τοῦ ἀστέρος φθάνουν στή Βηθλεέμ. Ἀλλά ἀντί γιά Βασιλέα συναντοῦν στό σπήλαιο ἕνα πτωχό νήπιο περιβεβλημένο ράκη καί διερωτῶνται: Αὐτός εἶναι ὁ ὑπό τοῦ Προφήτου Ἠσαΐου ὀνομαζόμενος «Μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος;» Αὐτός θά καθήσει ἐπί τόν θρόνον Δαβίδ καί ἐπί τήν βασιλείαν αὐτοῦ, ἀπό τοῦ νῦν καί εἰς τόν αἰῶνα; (Ἠσ. θ΄, 6).
Οἱ ἀμφιβολίες τους ὅμως διαλύονται εἰς τό ἄκουσμα τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ: «Αὕτη ἡ βίβλος τῶν προσταγμάτων τοῦ Θεοῦ καί ὁ νόμος ὁ ὑπάρχων εἰς τόν αἰῶνα….» (Ἱερεμίου 3, 36).
Ἡ παρουσία ἐξ ἄλλου τοῦ ἀστέρος, πού ὁδήγησε τά βήματά τους ἐκεῖ, διαλαλεῖ: «Οὗτος ὁ Θεός ἡμῶν, οὐ λογισθήσεται ἕτερος πρός αὐτόν».
Τότε γονατίζουν, προσκυνοῦν «πίστει φωτιζόμενοι» καί προσφέρουν τά βασιλικά πολύτιμα συμβολικά δῶρα, «χρυσόν καί λίβανον καί σμύρναν».
Τόν χρυσό, ὡς Βασιλέα πάντων τῶν αἰώνων.
Τόν λίβανο, ὡς Θεό τῶν ὅλων καί
τήν σμύρνα, ὡς τριήμερο νεκρό καί ἀθάνατο.
«Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν» ψάλλομε δοξαστικά καί χαιρόμαστε γιά τήν εὐεργεσία αὐτῆς τῆς ἐπισκέψεως. Ἡ ἐπίσκεψη αὐτή ἄρχισε ἐφ΄ ἅπαξ «ἐν ἡμέραις Ἡρώδου τοῦ Βασιλέως» (Ματθ. 2,1) καί κατέστησε σύνοικό μας καί μόνιμο σύντροφό μας τόν Θεό. Δέν ἔληξε, οὔτε θά λήξει ποτέ, κατά τή δήλωση τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ: «Ἰδού ἐγώ μεθ΄ ὑμῶν εἰμί πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. 28, 20). Ὁ Χριστός εἶναι πάντοτε «ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν», ὁρατά καί χειροπιαστά μέσα στήν Ἐκκλησία, πού εἶναι τό ἴδιο τό Σῶμα Του καί Ἐκεῖνος ἡ κεφαλή Της.
«Ὤφθη ἐπί γῆς» μέ τή Γέννησή Του καί συνεχίζει νά εἶναι «Ὁ ὤν καί ὁ ἦν». Πολλοί ἐξ ἡμῶν θά ἐπιθυμοῦσαν νά ζήσουν στά χρόνια τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Νά προσκυνοῦσαν τόν τεχθέντα Βασιλέα. Νά θαύμαζαν τή δόξα καί τήν λάμψη τῶν Ἀγγέλων τοῦ Οὐρανοῦ. Νά προσκυνοῦσαν στό ταπεινό σπήλαιο τήν Μητέρα Παρθένο.
Ἡ ἐπιθυμία αὐτή μπορεῖ νά ἐκπληρωθεῖ καί σήμερα 2014 χρόνια μετά τή Γέννηση. Σ΄ αὐτή τήν συνάντηση καλεῖ ὅλους μας ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία! «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός. Ἀκολουθήσωμεν λοιπόν, ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ…».
Τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ὁ νέος κόσμος, ἡ καινούργια κτίση, μέσα στήν ὁποία βασιλεύει ὁ Θεάνθρωπος. Ὑπάρχει, γεννᾶται, διδάσκει, θαυματουργεῖ, σταυρώνεται καί ἀνασταίνεται συνεχῶς, κάθε μέρα, γιά νά διακρατεῖ τήν κτίση μέ τή ζωογόνο πνοή τῆς ὑπάρξεώς Του καί νά λυτρώνει τούς πιστεύοντες ἀπό τήν ἁμαρτία, τήν φθορά καί τόν θάνατο.
Τά Χριστούγεννα δέν θά εἶχαν λυτρωτικό νόημα ,ἐάν δέν ὑπῆρχε ἡ Ἐκκλησία. Θά ἦταν μιά ὡραία ἀνάμνηση, ἕνα ὄντως παράδοξο γεγονός, ἀλλά χωρίς σχέση μέ τόν σημερινό ἄνθρωπο. Τώρα μέσα στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἐπαναλαμβάνεται τό μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως καί ἀφορᾶ στόν κάθε ἄνθρωπο. Ἡ σχέση μας μέ τόν Χριστό φέρνει στήν ὕπαρξή μας τά δῶρα τῆς Γεννήσεως, πού εἶναι χαρά, εἰρήνη, εὐδοκία . Χωρίς βιωματική ἐκκλησιαστική ζωή τά Χριστούγεννα δέν εἶναι ἀναγέννηση, ἀλλά διασκέδαση, ρεβεγιόν, ἐκδρομή, δῶρα, εὐχές καί σέ μερικούς χριστιανούς, ὅλα αὐτά μέ λίγο Χριστό, μέ τυπικό ἐκκλησιασμό πρός τό τέλος τῆς θείας λειτουργίας καί τινά ἄλλα, πού διανθίζουν τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς.
Ἄς ἑτοιμάσουμε, ἀδελφοί, «ὡς τερπνόν ἐνδιαίτημα» τοῦ Χριστοῦ τήν ὕπαρξή μας. Ἔρχεται γιά νά ὀμορφήνει τή ζωή μας. Ἄς ἀνοίξωμε τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς μας, νά τόν φιλοξενήσωμε γιά πάντα.
Εὔχομαι σέ ὅλους σας εὐλογημένα καί πανευφρόσυνα Χριστούγεννα.
Μετά πατρικῶν ἑορτίων εὐχῶν.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
