Ημερομηνία:
Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός για τη μνήμη του Αγίου Νικολάου Ιερέως του Πλανά, τελέσθηκε απόψε χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Συμεών στο ομώνυμο και μοναδικό Παρεκκλήσιο στην Φθιώτιδα αφιερωμένο στον ταπεινό λευίτη του Ευαγγελίου, Άγιο Νικόλαο τον Πλανά, τον ιερέα της Πλάκας των Αθηνών στο Ενοριακό Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Αγίας Βαρβάρας Λαμίας.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών εκόμισε προς ευλογία και αγιασμό των πιστών τεμάχιο εκ του χαριτοβρύτου Ιερού Λειψάνου του Αγίου Νικολάου του Πλανά, το οποίο κατέχει η Ιερά Μητρόπολις ως πολύτιμο πνευματικό θησαυρό.
Η Ιερά Ακολουθία του Εσπερινού μεταδόθηκε απευθείας από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος (89,4 Fm) και από διαδικτύου.
Στο κήρυγμά του ο κ. Συμεών χαρακτηριστικά ανέφερε:
«Σήμερα, που η Αγία μας Εκκλησία έχει αφιερώσει το σημερινό Σάββατο αυτής της εβδομάδας του Τριωδίου πριν από την Κυριακή της Τυρινής σε όλους τους Οσίους της Εκκλησίας μας, τους οποίους μνημονεύσαμε το πρωί μέσα στη Θεία Λειτουργία, γιατί ακριβώς είναι τα πρόσωπα, τα οποία φανερώνουν στη ζωή μας, ότι το Ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι μία πραγματικότητα ζωντανή, απτή και χειροπιαστή. Δεν είναι μία πρόταση, μία ιδέα, μία σκέψη, ένα όνειρο ή μία φαντασίωση, αλλά είναι μία ρεαλιστική πραγματικότητα, την οποία μπορεί ο άνθρωπος σε όποια εποχή και αν ζει, σε όποιες καταστάσεις και αν βρίσκεται, εάν αγαπά τον Χριστό, μπορεί να ζήσει το Ευαγγέλιο του Χριστού μέσα στον κόσμο, αρκεί να έχει την αγάπη αυτή προς τον Θεό, την αγάπη προς τον άνθρωπο και μέσα από την αγάπη να καλλιεργεί όλες τις αρετές, αλλά και να υπομένει όλα τα δεινά αυτού του κόσμου, να υπομένει δυσκολίες, να υπομένει δοκιμασίες, να υπομένει θλίψεις, να υπομένει πειρασμούς, να υπομένει συκοφαντίες, διωγμούς, να υπομένει όλα αυτά τα οποία δοκιμάζουν τον άνθρωπο και φανερώνουν την ποιότητά του, γιατί ο άνθρωπος δοκιμάζεται από τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται και τα χαρίσματά του και τις αρετές του, αλλά και με τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται και τις δυσκολίες της ζωής του, ίσα ίσα που το καμίνι των δυσκολιών, όπως ακούσαμε και για τον Άγιο Νικόλαο τον Πλανά στο ανάγνωσμα που διαβάσαμε ότι «ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ» δοκιμάζεται ο άνθρωπος, καθαρίζεται, δοκιμάζεται μέσα στο πυρ της ζωής της δύσκολης, μέσα στο πυρ των δοκιμασιών, έτσι ο άνθρωπος δοκιμάζεται καθημερινά, όταν έχει μπροστά του δυσκολίες και προβλήματα.
Σε αυτή λοιπόν την ημέρα κατά αγαθή συγκυρία συμπίπτει να εορτάζουμε τη μνήμη του Αγίου Νικολάου Ιερέως του Πλανά, ενός ανθρώπου ο οποίος, όπως απεικονίζεται και σε φωτογραφίες καθώς είναι ένας Άγιος των νεωτέρων χρόνων, αλλά και στην αγιογραφία και αναφέρεται στα υμνολογικά κείμενα ήταν μικρός το «δέμας», ήταν κοντός, η σωματική του διάπλαση δεν ήταν κάποια μεγαλοπρεπής και πολύ υψηλόσωμη. Αυτός όμως ο μικρός το «δέμας» ήταν μέγας στην αρετή, ήταν μέγας στην αγάπη, ήταν υψηλός στα νοήματα, ήταν υψηλός στην άσκηση και στη δικαιοσύνη με αποτέλεσμα να μας προσφέρει «τράπεζα πνευματικὴ ξενίζων ἡμᾶς» φιλοξενώντας δηλαδή, ημάς όχι με βρώση και πόση όπως ακούσαμε στον ιερό ύμνο, αλλά με δικαιοσύνη και άσκηση, γιατί ακριβώς ο άνθρωπος, για να χορτάσει με Χριστό στη ζωή του, δεν θα χορτάσει ούτε με φαγητό, ούτε με ποτό, ούτε θα χορτάσει με κολακείες και επαίνους, ούτε θα χορτάσει με πράγματα αναλώσιμα, πρόσκαιρα και παροδικά, με διασκεδάσεις, ψυχαγωγίες, αλλά θα χορτάσει με δικαιοσύνη και με αλήθεια και με αγιασμό και με άσκηση, θα χορτάσει δηλαδή με την πνευματική ζωή, το πνευματικό κάματο, την πνευματική πορεία, την πραγματική δηλαδή την όντως ζωή, την οποία τη ζει κανείς μακριά από τα φώτα της έντασης της καθημερινότητας, την οποία την ζει κανείς μέσα στον κρυπτόν της καρδίας του άνθρωπο, την ζει κανείς μέσα στο κελλί του, μέσα στο ταμείο του, μέσα στην οικογένειά του, αντιμέτωπος με τον εαυτό του, την ζει κανείς μέσα στον μικρόκοσμο, που τον περιβάλλει.
Πολλές φορές δίνουμε έξω οι άνθρωποι μία ψεύτικη εικόνα, ότι είμαστε ευτυχισμένοι, ότι είμαστε χαρούμενοι, όταν οι άλλοι άνθρωποι μας ρωτούν «αν είσαι καλά» απαντάμε «πάρα πολύ καλά», γιατί θέλουμε να δώσουμε μία τέτοια εικόνα, προκειμένου να μην μας σχολιάζουν ή να μην μας συζητάνε οι άνθρωποι αλλά όταν κλείνει η πόρτα του σπιτιού εκεί βρίσκεται κανείς αντιμέτωπος με τον πραγματικό του κόσμο, με την πραγματική του κατάσταση. Όλη αυτή την περίοδο πόσα γλέντια, πόσα πανηγύρια, πόσες βασιλόπιτες, πόσες χοροεσπερίδες, πόσα τσάμικα και πόσα καλαματιανά και συρτά χόρεψαν οι άνθρωποι, όμως δεν είναι βέβαιο ότι αυτή η ατέλειωτη πανηγυρική ατμόσφαιρα υποδεικνύει ότι πράγματι η ζωή των ανθρώπων είναι ένα ατέλειωτο πανηγύρι.
Σήμερα το πρωί στο Κοντάκιο και στον Οίκο πριν αναφέρουμε τη μνήμη των Οσίων ο ιερός υμνογράφος με πολύ φιλόσοφο νου πάρα πολύ ωραία ανέφερε ότι «Τοῖς τοῦ βίου τερπνοῖς ἐνητένισα, λογισμοῖς θεωρῶν τὰ γινόμενα, καὶ μετρήσας αὐτῶν τὰ ἐπώδυνα, τὴν ζωὴν τῶν βροτῶν ἐταλάνισα,
ὑμᾶς δὲ μόνους ἐμακάρισα, τοὺς μερίδα καλὴν ἐπιλεξαμένους, τὸ παθεῖν τῷ Χριστῷ, καὶ μένειν σὺν αὐτῷ, καὶ συμψάλλειν ἀεὶ τῷ Προφήτῃ Δαυΐδ, Ἀλληλούϊα». Μελέτησα λέει τα τερπνά, τα ευχάριστα αυτού του βίου, είδα γλέντια, χαρές, πανηγύρια. Τα είδα όλα μπροστά μου κι όμως δεν τα θαύμασα, αλλά ίσα ίσα λυπήθηκα για τη ζωή των βροτών, για τις επιλογές αυτές των ανθρώπων που μένουν στην επιφάνεια και είναι κενοί ρηχοί νοήματος. Ποιους θαύμασα; Ποιους εμακάρισα; Ποιους θεώρησα ευτυχισμένους και πετυχημένους και γεμάτους τη ζωή τους; Αυτούς που διάλεξαν την καλή μερίδα, να συμπάσχουν, να πάσχουν με το Χριστό. Αυτοί που επέλεξαν να σταυρωθούν με τον Χριστό, αυτοί που επέλεξαν να υποφέρουν για την αγάπη του Χριστού, αυτοί που επέλεξαν εκούσια να υβρίζονται για την αγάπη του Χριστού, αυτοί που επέλεξαν εκούσια να πονούν για την αγάπη του Χριστού. Αυτούς όλους εμακάρισα, αυτούς μακαρίζει η Εκκλησία, αυτούς γιορτάζει η Εκκλησία, τον Άγιο Νικόλαο τον Πλανά, που στην Αθήνα της εποχής του με το τσουβαλάκι με τα ονόματα, πήγαινε από τον Άγιο Ιωάννη τον Κυνηγό στον Προφήτη Ελισσαίο για να ιερουργήσει, να τελέσει αυτές τις φοβερές Αγρυπνίες έχοντας στο Ιερό Αναλόγιο τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, τον Αλέξανδρο Μωραϊτίδη και άλλους λογίους της Αθήνας και τον κορόιδευε το δήθεν αρχοντολόι των Αθηνών, η ελίτ των Αθηνών, οι αριστοκράτες, οι τάχατες σπουδαίοι, το θεωρούσαν έναν ταλαίπωρο γραφικό παπά. Τα ίδια δεν έζησε εδώ στη Λαμία ο Όσιος Βησσαρίων ο Αγαθωνίτης; Μήπως δεν υβρίστηκε, μήπως δεν συκοφαντήθηκε, μήπως δεν τον πετάξαν έξω από τα σπίτια τους άνθρωποι, μήπως δεν το θεώρησαν ζητιάνο, μήπως δεν τον παρεξήγησαν, όμως μήπως δεν αμφισβήτησαν τις προθέσεις του, τις διαθέσεις του, το έργο του, τη διδαχή του; Όμως η Εκκλησία τον Όσιο Βησσαρίωνα εορτάζει και προσκυνά και το Ιερό του Σκήνωμα η αφθαρσία του οποίου, αποτελεί αδιάψευστη απόδειξη και μαρτυρία για το πού πραγματικά βρίσκεται η αλήθεια και πού βρίσκεται η δικαιοσύνη και πού βρίσκεται το φως του Χριστού.
Έτσι λοιπόν η Αγία μας Εκκλησία θέλοντας να μας βοηθήσει, ώστε να επιστρέψουμε στον Παράδεισο. Αυτό γιορτάζουμε την Κυριακή της Τυρινής, την έξοδο του Αδάμ από τον Παράδεισο, το γιορτάζουμε, γιατί το γιορτάζουμε γιατί ο Νέος Αδάμ, ο Χριστός, μας επανέφερε μέσα στον Παράδεισο αλλιώς δεν θα γιορτάζαμε θα θρηνούσαμε ακόμα, γιατί η Νέα Εύα, η Παναγία μας ,με τη κατάφασή της στο Θείο Θέλημα έφερε τη δυνατότητα να σαρκωθεί ο Υιός και Λόγος του Θεού, να ενανθρωπίσει ο Θεός και να δοθεί η δυνατότητα στον άνθρωπο να θεοποιηθεί, για να θυμηθούμε τον Μέγα Αθανάσιο, μεγάλο Άγιο της Εκκλησίας μας.
Έτσι λοιπόν γιορτάζουμε αυτό το γεγονός, ενθυμούμεθα αυτό το γεγονός και ακριβώς οι Άγιοι της Εκκλησίας μας όπως ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς, όπως ο Όσιος Βησσαρίων ο Αγαθωνίτης όπως όλοι οι Άγιοι είναι αυτοί οι οποίοι μας βοηθούν εμάς τους μικρότερους αδελφούς τους να μας εισαγάγουν και πάλι εις τον Παράδεισο. Δεν υπάρχει άλλο εισιτήριο, δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά μόνο η συγχώρηση, η αλληλοσυγχώρηση, η αλληλοπεριχώρηση, η αλληλοκατανόηση και η μεταξύ μας αγάπη».
Ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών ευχήθηκε στους ιερείς, στο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο και σε όλους τους συνεργάτες της Ενορίας, έτη πολλά, καλή Σαρακοστή και τους συνεχάρη για την πνευματική πρόοδο της Ενορίας.
Φωτογραφίες: Δημήτριος Ανάγνου
