Ο Μητροπολίτης πρώην Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Αγαθόνικος. Αφιέρωμα στα 40 χρόνια της Αρχιερωσύνης του

Στο παλαιό Επισκοπείο των Σπάτων, που βρίσκεται στον περίβολο του Ιερού Προσκυνήματος της Αναστάσεως Χριστού, όπου και το Γηροκομείο της Ιεράς Μητροπόλεως, εφησυχάζει από το 2004 ο σχεδόν αιωνόβιος Μητροπολίτης πρώην Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Αγαθόνικος αφιερώνοντας «τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής αυτού εν ειρήνη και μετανοία».

Από τις 16 Ιουνίου του 1974, όταν ενθρονίστηκε ως πρώτος Μητροπολίτης της νεοσυστάτου Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής μέχρι της παραιτήσεώς του το Σάββατο του Λαζάρου του 2004, εποίμανε τον λαόν του Θεού με ζήλο και αφοσίωση και καθημερινή εκδαπάνηση. Άριστος, καλλίφωνος και ιεροπρεπής τελετουργός, με φυσιογνωμία αγιοπατερική και αδαμάντινο ήθος, άφησε ίχνη αγίας διαβάσεως και έθεσε την σφραγίδα των καλών έργων του στην νεοπαγή Μητρόπολη, την οποία κατέστησε πρότυπο Μητροπόλεως.

Φύσει ευγενής και συνεπής με τον εαυτό του διαπιστώνοντας ότι οι δυνάμεις του λόγω γήρατος άρχισαν να μειώνονται και να μη του επιτρέπουν να τελεί τα καθήκοντά του, υπέβαλε την παραίτησή του από την ενεργό υπηρεσία παραμένοντας συγχρόνως εντός της Μητροπόλεως του στο χώρο που ο ίδιος είχε ανοικοδομήσει ως πρώτο Επισκοπείο πλησίον των Ιερέων και του ποιμνίου του.

Ο Γέρων Μητροπολίτης Αγαθόνικος δεν είναι τυχαία φυσιογνωμία. Έχει ένδοξη ιστορία από νεότητός του. Έζησε και έδρασε χωρίς διατυμπανισμούς όλα τα χρόνια της Ιερωσύνης και Αρχιερωσύνης του, ταπεινά, ευγενικά, δημιουργικά, εκκλησιαστικά. Για τον Ιερό Κλήρο ανώτερο και ανώτατο, αποτελεί σημείο αναφοράς και πρότυπο ζωής.  

Τα 30 χρόνια της Ποιμαντορίας του στην Ιερά Μητρόπολη Μεσογαίας και Λευρεωτικής θα παραμείνουν σταθμός στην ιστορία της και περίοδος ακυμάντου εκκλησιαστικής ζωής.

 Ο Σεβασμιώτατος κ. Αγαθόνικος (Αριστοτέλης Φιλιππότης) γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1918 στον Πύργο της Τήνου και ανήκει στην μεγάλη οικογένεια των καλλιτεχνών Φιλιππότη. Από της παιδικής του ηλικίας διακρίθηκε για την αγάπη του προς την Εκκλησία την οποία ενίσχυσε ο εφημέριος της ενορίας του Πρεσβ. Κωνσταντίνος Αλεξόπουλος, μουσικολογιώτατος και άριστος πνευματικός. Από αυτόν έμαθε την Βυζαντινή Μουσική και το Τυπικό της Εκκλησίας, του οποίου υπήρξε καθ’ όλα τα χρόνια της Ιερατείας του, πιστός τηρητής.

Το 1934 ενεγράφη στην Εκκλησιαστική Σχολή της Κορίνθου και στη συνέχεια στη Θεολογική Σχολή Αθηνών από την οποία αποφοίτησε το 1949.

Το 1942 εκάρη Μοναχός από τον Αγιορείτη εφημέριο της Αγίας Ζώνης Αθηνών Ιερομόναχο Αμφιλόχιο, που καταγόταν από την Σμύρνη και ενεγράφη στην Ιερά Μονή Παναχράντου Άνδρου. Την Κυριακή της Ορθοδοξίας του 1942 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Μητροπολίτη Σύρου, Τήνου Φιλάρετο στον Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου της οδού Μετσόβου Αθηνών στην οποία παρέμεινε ως Διάκονος επτά χρόνια. Την Κυριακή της Ορθοδοξίας 21 Φεβρουαρίου του 1949 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος πάλι από τον Μητροπολίτη Σύρου, Τήνου Φιλάρετο και παρέμεινε ως εφημέριος εκεί. Τον ίδιο χρόνο επιστρατεύθηκε ως στρατιωτικός Ιερέας και υπηρέτησε ως προϊστάμενος της Ταξιαρχίας στη Σιάτιστα και στην Καστοριά. Το 1951 μετετέθη στην Μακρόνησο όπου παρέμεινε 2 χρόνια. Το 1960, όταν εξελέγη Μητροπολίτης Φθιώτιδος ο προϊστάμενος του Αγίου Βασιλείου Αρχιμανδρίτης Δαμασκηνός Παπαχρήστου, τον ακολούθησε στη Λαμία, όπου ανέλαβε Πρωτοσύγκελλος.    

Εις την Ιερά Μητρόπολη Φθιώτιδος άφησε μνήμη αγαθή και πολιτεύθηκε με ταπείνωση, υπακοή και αφοσίωση.

Στις 18 Μαΐου του 1974 εξελέγη πρώτος Μητροπολίτης της νεοσυστάτου Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής και χειροτονήθηκε στις 26 Μαΐου Επίσκοπος στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Αιγάλεω από τους Μητροπολίτες Φθιώτιδος Δαμασκηνό, Μαντινείας και Κυνουρίας Θεόκλητο, Λήμνου Παντελεήμονα και Περιστερίου Αλέξανδρο. Στις 16 Ιουνίου του 1974 ενθρονίστηκε στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Σπάτων.

Η Αρχιερατεία του υπήρξε δημιουργική.

Ίδρυσε 35 Ενορίες τις οποίες στελέχωσε με καλούς Ιερείς.

Ίδρυσε  3 Μοναστήρια, του Αγίου Αθανασίου Κουβαρά (Ανδρώα), δύο Γυναικεία, Αναλήψεως Κερατέας και Αγίας Αικατερίνης Παλήνης.

 Με την ευλογία του ιδρύθηκαν δύο Ησυχαστήρια, του Αγίου Παύλου Κερατέας και της Κοιμήσεως Θεοτόκου Κορωπίου. Επίσης με ενέργειές του επέστρεψε στην Κανονική Εκκλησία το Γυναικείο Ησυχαστήριο της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου Κορωπίου.

Εγκαινίασε περισσότερους από 125 Ναούς και Παρεκκλήσια. Ετέλεσε 200 χειροτονίες Διακόνων και Πρεσβυτέρων. Ανοικοδόμησε 25 Ενοριακούς Ναούς. Επραγματοποίησε 27 Ιερατικά Συνέδρια. Ανήγειρε μεγαλοπρεπές και ευρύχωρο Επισκοπείο μέσα στην πόλη των Σπάτων, το οποίο εγκαινίασε στις 22 Αυγούστου του 1996 μεγαλοπρεπώς.

Ίδρυσε το Γηροκομείο της Ιεράς Μητροπόλεως με την επωνυμία «Η Ανάστασις» το οποίο στεγάζεται σε χώρους του Ιερού Προσκυνήματος Αναστάσεως Σπάτων. Ανήγειρε πολλά ενοριακά Πνευματικά Κέντρα.

Ίδρυσε Σχολή Βυζαντινής και Ευρωπαϊκής Μουσικής, Εκκλησιαστικό Βιβλιοπωλείο, Βυζαντινή χορωδία των ιερέων της Μητροπόλεως και Σχολή Πληροφορικής στα Σπάτα, στο Κορωπί, στην Παλλήνη και στην Αρτέμιδα.  

Ίδρυσε Γενική Φιλόπτωχο Αδελφότητα, η οποία ανέπτυξε μεγάλη φιλανθρωπική δραστηριότητα (αποστολή στο εξωτερικό ασθενών, διανομή αγαθών, 1473 προικοδοτήσεις σε άπορα κορίτσια κλπ).

Εξέδωσε το περιοδικό «Η Κιβωτός» και το δελτίο του θείου Κηρύγματος «Ο Λόγος του Θεού».

Διοργάνωσε ιερές αποδημίες με τους ιερείς του στα Ιεροσόλυμα, Άγιο Όρος, Συρία, Κωνσταντινούπολη, Σερβία, Αλεξάνδρεια κ.α.

Δεν έχει όμως αξία τόση το σπουδαίο ποιμαντικό, πνευματικό και κοινωνικό έργο του.

Μεγαλύτερη αξία έχει η προσωπικότητά του, το ευγενές και φιλάνθρωπο ήθος του, ο ακέραιος και ενάρετος χαρακτήρας του, η αδαπάνητη πνευματική περιουσία της ψυχής του, η γνήσια νησιώτικη ευλάβειά του, η αγάπη του προς τη θεία Λατρεία, η ακάματη εργατικότητά του, χαρίσματα που κοσμούν το ιερό πρόσωπό του.

Τους δεσμούς με την γενέτειρά του Τήνο διετήρησε ζωντανούς μέχρι πριν η αδυναμία του γήρατος τον περιορίσει στο Επισκοπείο. Η πατρογονική Εκκλησία της Αγίας Θέκλης στον Πύργο της Τήνου τον έφερνε κοντά της κάθε Σεπτέμβριο για να ησυχάσει εκεί από τον κόπο της διοικήσεως και να τελέσει την εορτή της με τα πατροπαράδοτα Τηνιακά έθιμα. Το μικρό αυτό εκκλησάκι μετέβαλε σε ησυχαστήριο με πολλούς χώρους, Μουσείο και δύο παρεκκλήσια των Αγίων Ευστρατίου και Σοφίας εις μνήμην των γονέων του και της συλλήψεως του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Εκεί κατασκεύασε και τον τάφο του για να ευρίσκεται το σώμα και η ψυχή του στον ιερό τόπο των γονέων του.

Ο Γέροντας σήμερα άγει το 96^ο έτος της ηλικίας του. Εν σιωπή και προσευχή.

Μετά την παραίτησή του μου έλεγε χαρακτηριστικά «Τώρα ένοιωσα την δύναμη της προσευχής». Αφιέρωνε ώρες στην προσευχή και στην περισυλλογή. Ονομαστικά παρακαλούσε τον Θεό για τους Ιερείς του, τις οικογένειές του, τους συγγενείς του και τα πνευματικά του παιδιά.

Για τη Μητρόπολη Μεσογαίας η παρουσία του είναι δύναμη και παρηγοριά. Δεν ομιλεί πολύ, δεν εκφράζεται πάντοτε, αλλά η καθαρή του μορφή και το λάμπον πρόσωπό του αποτελούν σημείο αγίας, διδακτικής και ελπιδοφόρου παρουσίας.

Ο Θεός του επεφύλαξε ειρηνικά και ευτυχισμένα γηρατειά με την φροντίδα του αξίου διαδόχου του Μητροπολίτου Μεσογαίας κ. Νικολαόυ, ο οποίος τον θεωρεί πνευματικό θησαυρό της Επισκοπής του και συνάμα ευλογία Θεού.

Ας τον διατηρεί η Χάρις του Θεού ανάμεσά μας ως φωτεινό οδοδείκτη της δικής μας πορείας.

† ο Φθιώτιδος Νικόλαος